-14-
zeker groot genoeg voor een paar mensen die er hun oude dag in wilden doorbrengen.
Een kavalje of een bouwval was het bepaald niet. Het stond er pas 27 jaar. Het was in
1979 gebouwd, min of meer als evenbeeld van de oorspronkelijke voorganger. Die
voorganger vormde eertijds het voorhuis van een halve stolp. Een boerenplaats die in
het levensverhaal van Piet Zwagerman af en toe een belangrijke rol speelde. De
Zwagermannen gebruikten dus twee boerenbedoeningen naast elkaar. Aan de overkant
van de Dorpsstraat prijkte indertijd ook nog een boerderij met voorhuis. Van die drie
boerenplaatsen die hier oorspronkelijk vlak bij elkaar stonden resteert er nog één. Dat
is nu een provinciaal monument en ondergetekende heeft het genoegen daarin te
mogen wonen, nadat hij het zo'n 35 jaar geleden van de gemeentelijke sloop heeft
mogen redden.
Graag had ik een foto gehad van die
halve stolp, maar dat is tot dusver
niet gelukt. Wel kreeg ik wat
fotootjes van de achterkant in
handen dankzij mevrouw Deliën-
Van Gelderen die als schoolkind
tussen 40 en 45 in het voormalige
voorhuis heeft gewoond.
Zij vertelde me, dat er in haar tijd
geen doorgang meer was naar het
boerderij gedeelte, maar boven op
zolder nog wel.
Later heeft de weduwe Coops nog
lange tijd in het voorhuis gewoond.
De boerderij was inmiddels af
gebroken. Zij was de moeder van
mevrouw Heneweer-Coops die nu in het appartementencomplex aan het Burgemeester
Ankerplein woont. Moeder had een wat poëtische instelling, eigenlijk heel goed
passend bij dat oude voorhuis. Ik mocht daar nog eens een emotioneel beroep op doen
toen ze van plan was die grillige boom maar om te laten halen. Wat dat betreft heb ik
het leven van die toen al oude boom nog een hele tijd kunnen verlengen. Ik hoop dat
de bejaarde mevrouw Coops toch nog af en toe genoten heeft van zijn uitbundige
bloesemtijd en naderhand van de gieser-wildemannetjes, de allerlekkerste
stoofpeertjes.
Soms moetje mensen wel eens op iets aardigs wijzen waar ze zo aan gewoon zijn, dat
ze het mooie er niet meer van zien. Dan valt er nog wel eens wat te redden.
Na haar tijd zou de dochter met echtgenoot op deze plek komen wonen. Maar niet
nadat het oude voorhuis geslecht was en een goed gelijkende opvolger was neergezet.
Bij het opbouwen van het nieuwe huis verzuimde men jammer genoeg de dwarsbalken
aan de muurplaten te vernagelen. Met verbijsterende gevolgen. Ik herinner me nog
goed dat ik even uit het raam keek om te zien hoe de laatste hand gelegd werd aan de
dakbedekking met oud-Hollandse pannen. Maar tot mijn grote verbazing was er ineens
niets meer van het huis te zien. Ik kon echt mijn ogen niet geloven.
Een fotootje van de achterkant van de boerderij. In het door
Luc ter Haar gebouwde autootje zit Rien van Gelderen
achter het stuur terwijl Dolly van Gelderen hem duwt.