-14- zeker groot genoeg voor een paar mensen die er hun oude dag in wilden doorbrengen. Een kavalje of een bouwval was het bepaald niet. Het stond er pas 27 jaar. Het was in 1979 gebouwd, min of meer als evenbeeld van de oorspronkelijke voorganger. Die voorganger vormde eertijds het voorhuis van een halve stolp. Een boerenplaats die in het levensverhaal van Piet Zwagerman af en toe een belangrijke rol speelde. De Zwagermannen gebruikten dus twee boerenbedoeningen naast elkaar. Aan de overkant van de Dorpsstraat prijkte indertijd ook nog een boerderij met voorhuis. Van die drie boerenplaatsen die hier oorspronkelijk vlak bij elkaar stonden resteert er nog één. Dat is nu een provinciaal monument en ondergetekende heeft het genoegen daarin te mogen wonen, nadat hij het zo'n 35 jaar geleden van de gemeentelijke sloop heeft mogen redden. Graag had ik een foto gehad van die halve stolp, maar dat is tot dusver niet gelukt. Wel kreeg ik wat fotootjes van de achterkant in handen dankzij mevrouw Deliën- Van Gelderen die als schoolkind tussen 40 en 45 in het voormalige voorhuis heeft gewoond. Zij vertelde me, dat er in haar tijd geen doorgang meer was naar het boerderij gedeelte, maar boven op zolder nog wel. Later heeft de weduwe Coops nog lange tijd in het voorhuis gewoond. De boerderij was inmiddels af gebroken. Zij was de moeder van mevrouw Heneweer-Coops die nu in het appartementencomplex aan het Burgemeester Ankerplein woont. Moeder had een wat poëtische instelling, eigenlijk heel goed passend bij dat oude voorhuis. Ik mocht daar nog eens een emotioneel beroep op doen toen ze van plan was die grillige boom maar om te laten halen. Wat dat betreft heb ik het leven van die toen al oude boom nog een hele tijd kunnen verlengen. Ik hoop dat de bejaarde mevrouw Coops toch nog af en toe genoten heeft van zijn uitbundige bloesemtijd en naderhand van de gieser-wildemannetjes, de allerlekkerste stoofpeertjes. Soms moetje mensen wel eens op iets aardigs wijzen waar ze zo aan gewoon zijn, dat ze het mooie er niet meer van zien. Dan valt er nog wel eens wat te redden. Na haar tijd zou de dochter met echtgenoot op deze plek komen wonen. Maar niet nadat het oude voorhuis geslecht was en een goed gelijkende opvolger was neergezet. Bij het opbouwen van het nieuwe huis verzuimde men jammer genoeg de dwarsbalken aan de muurplaten te vernagelen. Met verbijsterende gevolgen. Ik herinner me nog goed dat ik even uit het raam keek om te zien hoe de laatste hand gelegd werd aan de dakbedekking met oud-Hollandse pannen. Maar tot mijn grote verbazing was er ineens niets meer van het huis te zien. Ik kon echt mijn ogen niet geloven. Een fotootje van de achterkant van de boerderij. In het door Luc ter Haar gebouwde autootje zit Rien van Gelderen achter het stuur terwijl Dolly van Gelderen hem duwt.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2006 | | pagina 16