Het levensverhaal van Piet Zwagerman, deel XVI
-13-
In de loop van het jaar 1944, na de landing van de geallieerde legers in Normandië,
werd de houding van de Duitse autoriteiten steeds onmenselijker. Vooral na de
spoorwegstaking september 1944. Het ondergrondse verzet werd steeds driester. Er
vonden wapendroppings plaats, o.a. niet zo heel ver van Nieuwe Niedorp, in de
Wogmeer. Soms kwam het tot bloedige gevechten met de Grüne Polizei, of met de
S.S., de zogenaamde keurtroepen van Duitsland. Een neef van onze schoonzoon is bij
een van die knokpartijen door de ondergrondse strijdkrachten gedood. Een broer van
hem stond ook aan de verkeerde kant en is in Rusland omgekomen. De vader had nu
niets meer!
Hele families raakten met elkaar in onmin. Ook in onze familie waren pro-Duitsers.
Daar hebben we later zand over gedaan, maar je kunt het niet vergeten. Zo kwam er in
augustus '44 een neef uit Amsterdam langs om te kijken of hij hier nog wat
levensmiddelen kon kopen. Juist die dag vlogen bijna duizend Engelse en Amerikaanse
vliegtuigen over ons heen. Dat gebeurde wel vaker, maar onze neef had het in
Amsterdam nog niet zo gezien. Daar stond teveel afweergeschut.
'Nou jongen,' zei ik, 'zie je het nu? Daar kan Duitsland niet meer tegenop; ze hebben
hier niet één vliegtuig meer in de lucht om ze af te weren. En over een paar uur komen
ze allemaal weer terug zonder hun bommenlast.' En weetje wat hij toen zei? 'Ja oom,
als straks de VI wat meer volmaakt is, dan is Engeland verloren.' 'Jongen,' was mijn
antwoord, 'denk nu eens goed na. Als je nu ziet (en je hebt het gezien) dat duizend
vliegtuigen met hun dodelijke last (en dan dagelijks) nog niet in staat zijn om
De woning van Piet Zwagerman op de hoek van de Dorpssloot en 't Kanaaltje. Het
gebouw op de achtergrond zal waarschijnlijk de 'Citrus' zijn, indertijd een
limonadefabriekje. Op de brug is nog een markant afsluitingshek te zien. Van een
openbare Zaagmolenstraat was dus nog geen sprake.
