-31-
Nll weet ik het, herinneringen van een schooljongen
Op deze foto zien we Ariën Pijper, geboren 24 augustus
1927, staande in 1935 op het Kerkplein voor de Neder
lands Hervormde kerk te Nieuwe Niedorp. Hij is
gekleed in een "outfit" bestaande uit een trui en lange
kousen, gebreid door zijn Oma Antje Vet, overleden in
1960, op 82-jarige leeftijd.
Nu, in het jaar 2004, draag ik nog steeds door haar
gebreide wanten en sokken. Ze zijn onverwoestbaar! De
fluwelen korte broek, daaronder een lijfje met band
elastiek, met knoopsgaten om de kousen toonbaar te
dragen en op klompen.
Ik heb dit fotootje uitgekozen uit vier foto's die ik voor
mij heb liggen. De andere drie zijn ook gefotografeerd
op kerkpleinen: het Plein van de Hemelse Vrede in
Beijing in 1993, het Sint Pietersplein in Rome in augustus 1995 en het Rode Plein in
Moskou in 1997. De keuze van 't fotootje op het Kerkplein in Nieuwe Niedorp was
geen moeilijke. Op deze plek heb ik veel dierbare herinneringen liggen. Dagelijks liep
ik in de lange gebreide kousen en op klompen van de Ooijevaarsweg naar de school op
het oosteinde van het dorp. Later droeg ik een plusfour, of drollenvanger, een rijbroek
of een knickerbocker met opvallende kousen. Kleren verwijzen naar maatstaven die
van buitenaf worden opgelegd. Ik wil graag een beetje afwijken van het gewone!
In het leven is toeval geen uitzondering maar regel
De 28e september 2003 komt een mij volkomen onbekende jonge verpleegster van de
"Nazorg" mij thuis in Schagen helpen bij het aantrekken van mijn steunkousen. Ik was
toen pas weer thuisgekomen na op 20 september een open-hart-operatie te hebben
ondergaan in het VU-ziekenhuis in Amsterdam. Bij zo'n operatie halen ze aderen uitje
been en verplaatsen die naar je hartstreek om je hart weer goed te laten functioneren.
De verpleegster zegt nadat ze mij mijn steunkousen heeft aangetrokken en mij
vervolgens behulpzaam is met de kniekousen en de knickerbocker: "Mijn vader had
ook altijd een knickerbocker en zulke kousen aan." Ik vraag haar vervolgens wat dan
het beroep van haar vader was. Ze zegt: "Nou, boswachter in Egmond." Meteen daarop
zeg ik: "Dan was jouw moeder Lies Botman." Even is ze sprakeloos, maar dan zegt ze:
"Ja, dat was mijn moeder." Ik vertelde haar dat haar moeder, en haar oma en opa, eens
mijn naaste buren waren. We stonden even perplex, Wilma en ik.
Ook zeg ik haar dat ik nog steeds een unieke voorstelling op mijn netvlies heb van een
foto die ruim een jaar in de etalage van Arpad Moldovan stond, waarop Wilma als
klein meisje met haar apetrotse moeder, haar grootmoeder en haar overgrootmoeder.
Ze wist zich het bestaan van deze foto niet te herinneren.
door Arie Pijper
