Mientweg bij Lutjewinkel. Het wat aftandse bouwwerk staat er nog steeds en is vanaf
de Westffiesedijk nog wel als zodanig herkenbaar. Het machinegebouw bij onze
Kostverloren molen moet hier natuurlijk ook genoemd worden. Dat is heel goed zicht
baar vanaf de Kanaalweg.
Het gebouwtje van het Schrinkkaag-gemaal uit 1951 aan de Kolhornerkade vindt men
wellicht te weinig interessant en voor zijn opvolger uit 1992 geldt mogelijk hetzelfde.
Uit datzelfde jaar zijn nog wel een paar kleintjes te noemen, maar die lijken voor onze
geschiedenis op dit ogenblik nog niet of nauwelijks van belang. De meeste zijn uiterst
functioneel en doen in het algemeen bitter weinig pogingen het oog te strelen.
Een uitzondering treffen we bij de Kromme Gouw, ook weer onder Kolhorn. Wat daar
met zorg is neergezet mag best gezien worden! Men wilde dit bijzondere gebied met de
slingerende Gouwsloot, de restanten van het oude schutsluisje en de pas uitgegraven
'nieuwe natuur' in de Weerepolder niet met alleen maar een kil technisch werk opza
delen. (Alleen jammer van dat kennelijk noodzakelijke hekwerk.)
De voorganger uit 1932 staat wat verderop en wel op de oude molenwerf en is
eigenlijk niet of nauwelijks als gemaal te herkennen omdat de woonfunctie verreweg
de overhand heeft gekregen. Dat geldt eigenlijk ook voor het zogenaamde
W.O.L.polder-gemaaltje tussen 't Veld en de Westermoerbeek vlak bij het begin van
de Raaksmaatsweg. De woning van de machinist met zijn gezin was hier aanzienlijk
groter dan het aanbouwt) e voor de machine.
-26-
Het oude markante machinegebouw van het Niedorperkogge(boezem)-gemaal.
