-23-
De begrafenis was zeer indrukwekkend. Onder de vele belangstellenden waren zeker
acht buitenlandse dealers, tot uit Amerika aan toe.
Zijn weduwe zette aanvankelijk de zaak voort, maar verkocht toch al spoedig haar
aandelen, zodat mijn levenswerk van veertig jaar in vreemde handen over ging.
Ik herinner mij als de dag van gisteren zijn afscheidsdiner in een afgehuurde ruimte
van een restaurant, zo'n tien dagen voor zijn overlijden. Hoe waardig zat hij de tafel
voor, met de dood in zijn ziel, iedereen afzonderlijk bedankend voor de medewerking
en inzet..
Enige jaren later overleed mijn vrouw aan Alzheimer (wat een verschrikkelijke ziekte).
Na twee jaar alleen te hebben gewoond, ik was inmiddels 75 jaar, wilde ik de laatste
jaren van mijn leven in mijn geboortestreek doorbrengen.. Samen met mevrouw
Flantua, een familievriendin door de jaren heen. Maar daar moetje een huis voor
hebben. 'En'...overlegden wij: 'hoe doen we dat als we hulpbehoevend worden en niet
in een verzorgings- of bejaardentehuis terecht willen komen?'
Hoe kan men daar aan ont
komen? Ik sprak hierover met
Historisch Niedorp en bood
de stichting een huis in eigen
dom aan, als zetel of wat dan
ook. Maar daar zag men geen
heil in.
Een zijdelings bekende van
mevrouw Flantua had wel
interesse in een aardige gratis
woning met als tegenprestatie
familiale omgang en zorg.
Ik verkocht mijn huis in
Brasschaat aan de bekende
eau de colognefabriek 4711
en belandde in St. Pancras.
(Van de beloofde hulp is
jammer genoeg niets terecht
gekomen...)
Als ik deze kroniek afsluit ben ik bijna 87 jaar en bevindt mijn levensgenoot zich in het
terminale stadium. Zij zal worden bijgezet in het graf van haar man.
Mijn laatste rustplaats zal zijn op ons familiekerkhofje in Oude Niedorp.
Pieter Kees Steen, St. Pancras
In 1956 heb ik onze vroegere boerderij nog eens terug
willen kopen. Helaas bleek onze boekhouder er met het
geld vandoor en ging de koop niet door.