-23- De begrafenis was zeer indrukwekkend. Onder de vele belangstellenden waren zeker acht buitenlandse dealers, tot uit Amerika aan toe. Zijn weduwe zette aanvankelijk de zaak voort, maar verkocht toch al spoedig haar aandelen, zodat mijn levenswerk van veertig jaar in vreemde handen over ging. Ik herinner mij als de dag van gisteren zijn afscheidsdiner in een afgehuurde ruimte van een restaurant, zo'n tien dagen voor zijn overlijden. Hoe waardig zat hij de tafel voor, met de dood in zijn ziel, iedereen afzonderlijk bedankend voor de medewerking en inzet.. Enige jaren later overleed mijn vrouw aan Alzheimer (wat een verschrikkelijke ziekte). Na twee jaar alleen te hebben gewoond, ik was inmiddels 75 jaar, wilde ik de laatste jaren van mijn leven in mijn geboortestreek doorbrengen.. Samen met mevrouw Flantua, een familievriendin door de jaren heen. Maar daar moetje een huis voor hebben. 'En'...overlegden wij: 'hoe doen we dat als we hulpbehoevend worden en niet in een verzorgings- of bejaardentehuis terecht willen komen?' Hoe kan men daar aan ont komen? Ik sprak hierover met Historisch Niedorp en bood de stichting een huis in eigen dom aan, als zetel of wat dan ook. Maar daar zag men geen heil in. Een zijdelings bekende van mevrouw Flantua had wel interesse in een aardige gratis woning met als tegenprestatie familiale omgang en zorg. Ik verkocht mijn huis in Brasschaat aan de bekende eau de colognefabriek 4711 en belandde in St. Pancras. (Van de beloofde hulp is jammer genoeg niets terecht gekomen...) Als ik deze kroniek afsluit ben ik bijna 87 jaar en bevindt mijn levensgenoot zich in het terminale stadium. Zij zal worden bijgezet in het graf van haar man. Mijn laatste rustplaats zal zijn op ons familiekerkhofje in Oude Niedorp. Pieter Kees Steen, St. Pancras In 1956 heb ik onze vroegere boerderij nog eens terug willen kopen. Helaas bleek onze boekhouder er met het geld vandoor en ging de koop niet door.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2003 | | pagina 25