dragen. Maar als de machine tot tevredenheid werkte moest men rekenen op een bedrag van En ik noemde hem een hoog bedrag waarop hij zonder aarzelen inging. Ik heb in de loop van mijn actieve leven dertien machines ontwikkeld, maar nooit is de ontwikkeling van een machine zo vlot verlopen. Ik heb er zeven a acht maanden aan gewerkt in wat men noemt een 'fijn-mechanische' werkplaats op vijf minuten lopen van mijn woning. Toen de machine klaar was werd zij gedurende vier weken op eventuele onvolkomenheden getest. Men toonde zich zeer tevreden. Het tempo met de hand bedroeg ongeveer 10 per minuut en machinaal werd dat 65 per minuut! Ik mocht mijn geld in ontvangst nemen. Drie weken later bestelde men een tweede machine. Naderhand bleek, dat er ook verse (groene) sprot, ansjovis en andere kleine zogenaam de zwermvis mee gefileerd kon worden. Het was een wereldprimeur. Contractueel bood ik Baader de machine aan. Met drie man kwamen zij haar in de praktijk bezichtigen. Maar geen enkel woordje van lof. Enige weken later schreven ze me, dat er voor deze ma chine nauwelijks een markt was... Een klein jaar later kwamen zij met eigen makelij op de markt. Men kan zich voor stellen dat ik woedend was. Na deze teleurstelling met Baader wilden wij terug naar België. Vlak bij Antwerpen konden wij een goed alleen staand huis huren. Het werd voor ons gemoderniseerd en er werden een garage en een paardenstal bijgebouwd. Niets was te veel. We hebben er twintig jaar gewoond zonder dat de huur ook maar verhoogd werd. Hier begon ik met de ontwikkeling van een zeetong-onthuidmachine. De zeetong werd in die jaren nog met de nijptang ontveld. Toch vroegen mijn zoon Cor en ik ons af of er wel een markt voor een dergelijke machine zou zijn. Toen merkte Cor op: 'als er geen markt voor is dan maken wij er een markt voor!' Dat was Cor ten voeten uit. Maar hoe kom je aan het idee, hoe kom je aan het principe? -21-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2003 | | pagina 23