-24-
Gedenksteen weer terug in verzorgingstehuis Winkelmade
Een stukje historie
Het voormalige wees- en armenhuis dat in 1893 aan de Bosstraat in Winkel was
gebouwd beschikte tot in 1907 nog over een bijbehorend boerderij gedeelte waarin een
4-tal koeien met 3 stieren waren ondergebracht die door de bejaarden en weeskinderen
werden verzorgd.
In 1912 werd het tehuis gesloten omdat er bij de oudere mensen geen animo meer
bleek te zijn om erin te worden opgenomen. De mensen werkten, zo vond men toen,
met hun zeventigste jaar nog liever op het land dan dat zij een plaatsje in het tehuis
begeerden.
In 1928 viel het besluit om het tehuis weer voor bewoning door bejaarden in gebruik te
nemen en het daarvoor beter geschikt te maken. De gemeenschappelijke slaapzalen
werden verbouwd tot kleine smalle kamertjes die alleen geschikt waren om erin te
slapen. Er kwam centrale verwarming in het gebouw met een warmwatervoorziening.
Tijdens een bezoek dat burgemeester en wethouders in 1932 brachten aan een
inwonend echtpaar dat 70 jaar getrouwd was, werd opgemerkt dat de gemeente er ten
zeerste mee ingenomen was over een inrichting te beschikken waar eenieder zonder
onderscheid gebruik van kon maken. Men moest er nog aan wennen dat in het verleden
uitsluitend armlastigen intrek namen in het tehuis. Thans had een niet onbemiddeld
rustend veehoudersechtpaar volledig gebroken met dit nog heersende wanbegrip.
In 1946 bleek niet alleen dat er te weinig ruimte was voor opname van een groter
aantal bejaarden, maar ook dat de inrichting van het gebouw niet meer voldeed aan de
eisen die na de tweede wereldoorlog werden gesteld.
Het realiseren van een nieuw bejaardentehuis
Het gemeentebestuur ondernam meerdere pogingen om tot de bouw van een nieuw
tehuis te kunnen komen. Er werd echter in de naoorlogse jaren nog te weinig
bouwvolume toegekend om dat te kunnen realiseren. In afwachting van voldoende
bouwvolume was men reeds met de voorbereidingen begonnen. In juni 1950 kreeg
architect M. Leguit te Krommenie opdracht om een schetsplan te maken. Gelijktijdig
besloot de gemeenteraad een onteigeningsprocedure aan te spannen voor het verkrijgen
van de toen nog als weiland in gebruik zijnde grond waarop het rusthuis zou moeten
verrijzen. Deze procedure kon in 1952 ten gunste van de gemeente worden afgesloten.
Ondertussen werden de pogingen voor toekenning van bouwvolume voortgezet. Door
de economische gevolgen van de moeilijke internationale toestand van het ontstane
Korea-conflict in 1953, kwam het bouwplan niet verder van de grond.
Inmiddels waren de inzichten betreffende opzet en inrichting van bejaardentehuizen
gewijzigd. De architect kwam met een ander idee, dat na enkele kleine wijzigingen
aanvaardbaar werd geacht om in aanmerking te komen voor Rijkspremie. Ook de
gemeenteraad kon zich in het plan vinden en aanvaardde het eind november 1955. In
hetzelfde jaar werd er bouwvolume toegekend voor het bouwen van het hoofdgebouw
door Aat Wit