Het levensverhaal van Piet Zwagerman, deel XII Het verongelukken van moeder is voor mij zo'n vreselijke gebeurtenis geweest, dat er tijden lang geen dag voorbij ging, dat ik er niet aan dacht. Telkens stond het me voor de geest en was het of ik het weer beleefde. En nu, na zoveel jaren, terwijl ik dit neerschrijf, vloeien de tranen weer over mijn wangen. Een geluk voor ons allen was ons werk. Om zoiets te boven te komen, daar voor is het beste middel werken, werken en nog eens werken. Dan ontspant zich de geest, het lichaam wordt moe en zodoende is er enige kans op slapen. Maar het heeft lang geduurd voor ik er niet meer dagelijks aan dacht. Het overlijden van moeder had belangrijke financiële gevolgen voor ons en bovendien hadden Dirk en ik nog een tegenvaller: wij moesten ieder 1100 gulden 'oorlogswinst- belasting' betalen. Dat die belasting werd ingesteld voor mensen die op een sluwe en soms schandelijke manier grote winsten behaald hadden, was billijk, maar wij hebben het, voor ons persoonlijk, als een groot onrecht gevoeld. Wij hadden die vier oorlogsjaren getracht zoveel mogelijk van ons land te halen. Was dat een misdaad? Wij hadden hard gezwoegd en lange werktijden gemaakt. Dat een te groot deel van onze productie werd uitgevoerd was niet onze schuld, maar daar zorgde minister Posthuma voor. Nooit hadden wij getracht door zwarte handel ons te verrijken. En toch die 2200 gulden. Wij konden het wel betalen, maar het was een groot onrecht. Laat ik dat nu maar laten rusten en vertellen hoe onze zaken liepen: De erfenis moest verdeeld worden. In naam was de boerderij van moeder, maar die 11700 hypotheek stond er altijd nog op, plus nog een obligatieschuld aan drie neven. Aaltje, Dirk en ik besloten toen de twee stukken land aan 't Paadje, samen met het huis waar wij negen jaar gewoond hadden, te verkopen om zo de schulden af te lossen. Onze zuster Neeltje die met haar man in Texas woonde moest ook haar erfdeel krijgen. Het huis en 3,23 ha bouwland verkochten we aan de heer W. Krabman en 2,56 ha grasland aan de heer J. Kos. We hebben er een beste prijs voor gevangen, want het land werd toen, evenals alles, duur betaald. En dan hadden wij nog een meevaller. De hypotheek was van de Nationale Hypotheek bank en wij dachten dat wij die 11700 op tafel hadden te leggen. Maar er was een andere manier en die was goedkoper. Onze notaris De Boer uit Hoogwoud vertelde ons dat die schuld ook te delgen was met aandelen van die bank a 1000 per stuk. Wij moesten er elf zien te krijgen en de 700 in bankpapier betalen. Het gelukte om die elf bij elkaar te krijgen tegen een gemiddelde prijs van nog geen 800. Zo verdienden we nog aan de schulden van onze ouders. Dit dankten we aan de eerlijkheid en de goede raad van notaris De Boer. -20-

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2002 | | pagina 22