Later in 1914 hebben we dat ding verkocht en veilden we onze kool ook op Noord-
Scharwoude bij de Noordermarktbond.
In de oorlogsjaren en in 1919 waren wij één van de grootste aanvoerders van vroege
aardappelen en kool. Grote hoeveelheden legden wij in de winter op en met de strenge
vorst van januari-februari 1917 viel het wel eens niet mee ze uit de vorst te houden.
In die winter zijn bij sommige bouwers wagonladingen bevroren. Bokgevroren zoals
men dat in de koolstreek noemt. Zodra de dooi invalt beginnen ze te rotten en zijn
waardeloos voor menselijke gebruik. Maar de koeien lusten de kool dan nog wel als
die niet te erg verrot is.
In 1918 werd in Nieuwe Niedorp een tuinbouwvereniging opgericht met aansluiting bij
de Noordermarktbond. Ook de tuinbouwers van Winkel sloten zich hierbij aan, met
dien verstande, dat ze evengoed lid konden blijven van de fruitveiling te Winkel.
De nieuwe vereniging kreeg de naam Tuinbouwvereniging "Nieuwe Niedorp en om
streken". Op de stichtingsvergadering werd ik gekozen tot penningmeester. Enige jaren
later werd ik tevens secretaris en als vertegenwoordiger van onze plaatselijke vereni
ging bestuurslid van de Noordermarktbond. Dat ben ik tot 1949 gebleven.
Indertijd was ik ook commissaris van de coöperatie De Tijdgeest in Winkel, een
functie die ik na vijfjaar weer kwijt was.
Nog moet ik melding maken van een bedrijfsongeluk dat een van onze arbeiders
overkwam. Het was de heer Ootjer Strijbis die hierbij het leven verloor.
Hij werkte bij ons 3 a 4 dagen per week, omdat hij een klein kruideniersbedrijf had en
een paar dagen in de week ventte. Hij was een man van ongeveer 60 jaar.
Bij het rijden met de gier kar raakte het paard op hol. De kar kwam tegen een
lantaarnpaal en Strijbis had een gebroken been. Nu leek dat wel goed afgekomen, het
was geen ernstige breuk, maar z'n been was op een paar plaatsen ontveld. Daar kwam
ontsteking bij en Strijbis is gestorven. Ja, met paarden gebeurde ook wel eens wat
evenals nu met trekkers. Nu was ik bij de oprichting van de verzekering tegen
ongelukken in de tuinbouw Tuinbouwonderlinge heel spoedig lid geworden.
Strijbis en zijn vrouw wisten dat niet en het was dan ook voor de weduwe een
volkomen verrassing dat haar een pensioen werd uitgekeerd van 8 gulden per week. Ze
heeft het kruidenierszaakje verkocht en heeft zich bij haar zuster in Alkmaar in de kost
besteed tot haar dood.. Kinderen had ze niet. Het is voor deze vrouw een zegen
geweest.
In 1919 werd hier een belangrijke vereniging opgericht, de woningbouwvereniging
"Algemeen Belang". Ik was een van de beginners en werd gekozen als bestuurslid.
Later ben ik nog verscheidene jaren voorzitter geweest.
Er werden toen drie blokken van vier woningen gebouwd. Bij die 12 is het jarenlang
gebleven, maar na 1950 is het woningbezit enorm uitgebreid. Ik ben er altijd nog trots
op dat ik een van de oprichters ben geweest. Wij werden toen wel voor gek verklaard
-28-