gezicht een oude bolhoed. Dat was het tenue van Appelman. En dan natuurlijk ook de toethoorn en de stok. Er was nog een verschil tussen Gerrit en Appelman, want Gerrit kon kolossaal op die hoorn blazen en Appelman heeft het nooit verder kunnen brengen dan een stotend en onwelluidend toet toet toet. Als wij zijn geblaas nadeden werd hij woest en dat was nou juist wat we wilden. Als we Gerrit vroegen of hij met z'n broer aan 't wandelen was werd hij niet boos, maar zei heel wijsgerig: "Dat kan jou ook overkomen". Langzamerhand werden zij te oud. Toen kwam in het Tehuis een Nan Wit, onze 'dorpsdichter', die voor een paar centen de regel voor alle mogelijke gelegenheden verzen maakte, zo lang als een trekpaal als je dat verkoos. Gerrit en Nan waren de laatste verpleegden die dienst deden als bulloper. Daarna werden er sollicitanten opgeroepen voor de betrekking van 'stierenleider' want die baan moest een nieuwe naam krijgen. Weinige jaren daarna zijn Gerrit en Appelman 'tot hun vad'ren verzameld'. Appelman is de laatste jaren nog verpleegd in een inrichting. Gerrit is hier in het Tehuis gestorven waar hij ongeveer 70 jaar had gewoond. -12- De bulloper(s) en de stier onderweg.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 2000 | | pagina 14