Dat was dus een half uur te laat en de jongens uit de zesde en zevende klas schreeuwden, dat nemen wij niet. En het werd ook niet genomen. Voor schooltijd werd besloten niet voor twee uur de school in de gaan. Bij de herberg van Kaan was een stal en daar hokten wij samen en werd het plan uitgebroed. Ik was nog geen tien jaar, maar ik vond het prachtig en deed mee. Er waren wel wat kakkebroeken bijdie niet durfden, maar het gros bleef in de stal. De zoon van Kaan en Cor Sieswerda waren ook van de stakers en precies twee uur stapten wij de school in En wat gebeurde er toen? Niets want Sieswerda was zo wijs geen sjoege te geven. Hij zei er niets van. Een wijze zet van hem. Drie jaren heb ik bij hem schoolgegaan; ik heb heel wat bij hem opgestoken; hoewel ik me niet in zijn gunst mocht verheu gen, was ik steeds een van zijn beste leerlingen. Ik was in de regel nog al gauw klaar met mijn werk en dan deed ik verder niet veel goeds in de klas. Het eerste jaar, in de vijfde klas, ging het nog vrij goed, maar naarmate ik ouder werd, leek het steeds slechter te worden met onze verstandhou ding. In de klas was een klein zwart bord op een ezel en als je wat deed dat niet te pas kwam, werd je naam daarop geschre ven, twee streepjes er achter en dan moest je nablijven. En er is een tijd geweest, dat ik een abonnement op dat bord had. 't Is zelfs zo nog een tijdje gegaan, dat ik niet op tijd aan de middagtafel kwam, omdat het in de regel wel kwart over twaalf werd, voor meester me liet gaan. En 's middags had hij wel eens de manier je haast een uur te houden. Maar toen ik dat een paar keer had meegemaakt, zorgde ik wel, dat ik het 's middags wat kalmer aan deed. Je kan wel begrijpen, dat ik niet gek op Sieswerda was en hij niet op mijToch heb ik veel bij hem opgestoken en ik ben er hem altijd nog dankbaar voor dat hij ons zulk goed onderwijs gaf. De laatste schooldag van mij, 30 april 1897 moesten wij in ons schoonschrift schrijven: Eind goed, al goed; en ik moet zeggen, het werd een goede dag. Meester was aardig en degenen die de school verlieten gaven hem een cadeautje. Ik o.a. een edammertje en dat vond hij toch wel een heel cadeau van zo'n jongen. Er werd in die tijd in de winter altijd avondschool gegeven en altijd door het hoofd. En die eerste winter bezocht ik ook die herhalingscursus, drie maal per week twee uur. Het werk, dat we moesten doen, was een herhaling van de hoogste klassen en ook besprak Sieswerda dan wel eens andere onderwerpen en hij nam ook een geheel andere houding aan tegen ons. Meer kame raadschappelijk en hij kon het met ons allemaal evengoed vinden. Nu moet ik zeggen dat wij ook geen streken meer uit haalden. 't Was geheel anders en beter. Nog heb ik een mooie herinnering aan mijn schooljaren, dat waren de schoolfeesten. Vijf maal heb ik dat feest meegemaakt, 't Was in N.Niedorp zo, dat als je niet meer dan twee schooltijden moedwillig verzuimd had, je mee mocht, 't Was in de regel een rit naar de duinen maar ook nog wel eens wat anders. Eens gingen wij per rijtuig naar Westwoud, per trein naar Enkhuizen, daar op de boot naar

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 1996 | | pagina 12