was, de tijd, waarin mijn herinnering begint, had hij deze handel reeds verkocht. Mijn grootouders woonden toen even verder in het dorp in een heel aardige woning, die zij zelf hadden laten zetten. Achter de woning had hij een koestal met hooiberging en hij boerde toen nog 4 a 5 koeien, en had nog wat bouwland. Daar leefden die oudjes heel genoeglijk van; het leven was toen goedkoop. Behalve mijn vader hadden ze nog een zoon, Pieter Zwagerman en ik ben naar oom Piet vernoemd. Oom Piet en tante Dieuw (er werd toen altijd peet Dieuw gezegd) woonden ook in Hoogkarspel, nog een eindje verder naar de kant van Lutjebroek. Oom Piet was landbouwer en de producten, die toen in "De Streek" verbouwd werden, waren, erwten, bonen, mosterdzaad, karweizaad, uien en reeds wat vroege aardappelen. Later is "De Streek" overgeschakeld naar handelsgewassen, bloemkool en bloembollen. En nu weer over ons gezin. In tegenstelling met veel andere gezinnen van die tijd, zijn alle zeven kinderen volwassen ge worden. Maar toch was er veel ziekte en ongemak. Mijn zuster Aafje, die vier jaar ouder was dan ik, kreeg een heupontste king en is op acht of negen jarige leeftijd een half jaar in het Emma-kinderziekenhuis in Amsterdam verpleegd. Toen ze te rugkwam, was ze invalide. Haar zieke been was opgekrompen en nog lange tijd heeft ze thuis moeten liggen met een zakje zand aan dat been. Deze uitrekkingsmethode heeft haar veel pijn gedaan en weinig of niets geholpen. Ze was een lief meisje, nooit klaagde ze en ze had een zachte aard. Toen ze weer mocht lopen, kreeg ze een kurkzool van wel 3 cm dik onder haar schoen of eigenlijk tussen de binnen en buitenzooi en zo heeft ze tot haar dood moeten lopen. Hoe het later met haar gegaan is, vertel ik wel, als ik over N.Niedorp schrijf. Hoogkarspel of laat ik liever zeggen de hele "Streek" van Hoorn naar Enkhuizen had toen reed een klinkerweg, die eigen lijk wel wat smal was en dat des te meer omdat er een stel tramrails in lagen aan de ene kant. De Rotterdamse Tramweg maatschappij had n.1. een vergunning gekregen, die lijn aan te leggen door de streekdorpenHet was natuurlijk paardentractie en die tram heeft gereden tot in de eerste wereldoorlog. Toen werden de paarden zo duur en het voer schaars, dat de exploitatie gestaakt moest worden. Nu, je kon evengoed in Hoorn en Enkhuizen komen, want de spoorweg tussen die twee plaatsen is ook gelegd in mijn prille jeugd. Mijn broers, die 9 en 7 jaar ouder waren dan ik, hebben de baan nog zien leg gen. Een groot evenement in ons dorp was de kermis. Die had plaats, de tweede zondag in augustus en maandag en dinsdag. Dat is nu nog zo. Ik weet niet, of de kermis nu nog zo druk is. Er wo nen wel veel meer mensen in "De Streek" en er zal zodoende nog wat aan de hand wezen, maar de jeugd heeft nu meer uitwijk mogelijkheden en over het algemeen worden de kermissen minder druk. Maar in die tijd was het een feest voor al de dorpe lingen. Zo ongeveer half augustus, de arbeiders hadden wat verdiend en waren maar al te geneigd, hun zuurverdiende centen om te zetten in bier en jenever. Vechtpartijen hadden er wel eens plaats en vooral in de stal van "Bantam", ging het wel

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 1995 | | pagina 28