was, de tijd, waarin mijn herinnering begint, had hij deze
handel reeds verkocht. Mijn grootouders woonden toen even
verder in het dorp in een heel aardige woning, die zij zelf
hadden laten zetten. Achter de woning had hij een koestal met
hooiberging en hij boerde toen nog 4 a 5 koeien, en had nog
wat bouwland. Daar leefden die oudjes heel genoeglijk van; het
leven was toen goedkoop. Behalve mijn vader hadden ze nog een
zoon, Pieter Zwagerman en ik ben naar oom Piet vernoemd. Oom
Piet en tante Dieuw (er werd toen altijd peet Dieuw gezegd)
woonden ook in Hoogkarspel, nog een eindje verder naar de kant
van Lutjebroek. Oom Piet was landbouwer en de producten, die
toen in "De Streek" verbouwd werden, waren, erwten, bonen,
mosterdzaad, karweizaad, uien en reeds wat vroege aardappelen.
Later is "De Streek" overgeschakeld naar handelsgewassen,
bloemkool en bloembollen.
En nu weer over ons gezin. In tegenstelling met veel andere
gezinnen van die tijd, zijn alle zeven kinderen volwassen ge
worden. Maar toch was er veel ziekte en ongemak. Mijn zuster
Aafje, die vier jaar ouder was dan ik, kreeg een heupontste
king en is op acht of negen jarige leeftijd een half jaar in
het Emma-kinderziekenhuis in Amsterdam verpleegd. Toen ze te
rugkwam, was ze invalide. Haar zieke been was opgekrompen en
nog lange tijd heeft ze thuis moeten liggen met een zakje zand
aan dat been. Deze uitrekkingsmethode heeft haar veel pijn
gedaan en weinig of niets geholpen. Ze was een lief meisje,
nooit klaagde ze en ze had een zachte aard. Toen ze weer mocht
lopen, kreeg ze een kurkzool van wel 3 cm dik onder haar
schoen of eigenlijk tussen de binnen en buitenzooi en zo heeft
ze tot haar dood moeten lopen. Hoe het later met haar gegaan
is, vertel ik wel, als ik over N.Niedorp schrijf.
Hoogkarspel of laat ik liever zeggen de hele "Streek" van
Hoorn naar Enkhuizen had toen reed een klinkerweg, die eigen
lijk wel wat smal was en dat des te meer omdat er een stel
tramrails in lagen aan de ene kant. De Rotterdamse Tramweg
maatschappij had n.1. een vergunning gekregen, die lijn aan te
leggen door de streekdorpenHet was natuurlijk paardentractie
en die tram heeft gereden tot in de eerste wereldoorlog.
Toen werden de paarden zo duur en het voer schaars, dat de
exploitatie gestaakt moest worden. Nu, je kon evengoed in
Hoorn en Enkhuizen komen, want de spoorweg tussen die twee
plaatsen is ook gelegd in mijn prille jeugd. Mijn broers, die
9 en 7 jaar ouder waren dan ik, hebben de baan nog zien leg
gen.
Een groot evenement in ons dorp was de kermis. Die had plaats,
de tweede zondag in augustus en maandag en dinsdag. Dat is nu
nog zo. Ik weet niet, of de kermis nu nog zo druk is. Er wo
nen wel veel meer mensen in "De Streek" en er zal zodoende nog
wat aan de hand wezen, maar de jeugd heeft nu meer uitwijk
mogelijkheden en over het algemeen worden de kermissen minder
druk. Maar in die tijd was het een feest voor al de dorpe
lingen. Zo ongeveer half augustus, de arbeiders hadden wat
verdiend en waren maar al te geneigd, hun zuurverdiende centen
om te zetten in bier en jenever. Vechtpartijen hadden er wel
eens plaats en vooral in de stal van "Bantam", ging het wel