- 30 - Herinneringen van een schoolkind. Mijn ouders hadden mijn zusje en mij nog op tijd hierheen gebracht, voor het te bar werd in de stad. We woonden hier bij Opa en Oma Ruig op Terdiek, soms wel met 14 personen', eigenlijk is het huis maar groot genoeg voor 4 a 5 personen. Waar we allemaal sliepen weet ik niet meer. We gingen altijd gezamenlijk naar school. De eersten begonnen bij Pers ij n op Terdiek, dan sloten de andere kinderen aan. Zo ook op een winterdag. Iemand kwam op het lumineuze idee om dwars door het land te gaan vanwege de sneeuw en het ijs dat er lag.In onze ogen was dat veel vlugger, want de school lag schuin aan de overkant, maar ja, dat viel tegen. Wallekant op en af nam toch meer tijd en velen van ons liepen op klompen en na een tijdje liep je op een sneeuwpaal, in onze ogen van wel een halve meter hoog en dat was er niet makkelijk af te krijgen, dus dat liep niet echt lekker. Maar goed, onderweg zagen we de kerkklok. We waren reeds over de helft toen het inmiddels 9 uur was. Voor we op school waren, was het 9.15 uur. We waren allemaal nogal angstig voor straf. Of we dat zouden krijgen weet ik niet meer. Alleen herinner ik me wel dat we gewoon de waarheid hebben gezegd In die tijd zaten we ook met twee klassen in één lokaal, dat was vanwege het gebrek aan brandstof. Er werd ons ook verzocht om iets brandbaars mee naar school te nemen. Dat werd dan ook ge daan. Wat brandhout of cokes, stukjes turf of kolen. Dat werd dan in een hoek op een grote berg gegooid. Op het laatst was de berg soms echt hoog en dat was toch prachtig. Dat werd echter wel een troep. Heerlijk, want daar mocht je rommel maken. Wat ik me ook nog herinner, dat het Kerstmis was. Het zal '44 geweest zijn. Er lag toen ook sneeuw en we gingen met Oma en Tante naar de nachtmis, ondanks dat we niet kerkelijk waren. Mijn zusje goed ingepakt op de slee en de andere kinderen gingen te voet in de koude late avond, hetgeen voor ons kinderen toch een heel eind lopen was. Maar in de kerk was het prachtig. Naar mijn idee stond er een kerstboom van wel 5 meter hoog; en dan de kaarsjes. Enig gewoon. Gedurende de hele tijd tijdens de dienst liep er iemand omheen met een lange stok met een spons eraan die steeds in een emmer gedoopt werd, voor als er een kaarsje gedoofd moest worden. Na de dienst kreeg iedereen of alleen de kinderen) een stuk speculaas en iets van chocolade mee, hetgeen toen geweldig was. Er waren toen ook razzia's, daar begreep je als kind niets van, maar toch, mijn vader en oom zijn meegenomen. Al snel werd vernomen dat ze in de Prins Maurits in het dorp ondergebracht waren. Dus vond Oma dat die arme jongens iets extra's te eten moesten krijgen. Goede raad was niet duur, dus werd ik gestuurd, want als een kind met iets kwam zou het wel niet te streng gecontroleerd worden. Oma had iets gekookt, aardappelen en groente, vlees was schaars, maar onderin gingen stukken konijn, zodanig dat het niet te zien was. Er werd mij echter gezegd en op het hart gedrukt, dat niet te vertellen. Maar er werd echter wel in de pan gekeken maar niet ontdekt wat er onderin zat. Ik weet nog dat de mannen daar allemaal op een rij op de grond zaten, hetgeen ik wel erg vreemd vond.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 1995 | | pagina 31