- 30 -
Herinneringen van een schoolkind.
Mijn ouders hadden mijn zusje en mij nog op tijd hierheen gebracht,
voor het te bar werd in de stad.
We woonden hier bij Opa en Oma Ruig op Terdiek, soms wel met 14
personen', eigenlijk is het huis maar groot genoeg voor 4 a 5
personen. Waar we allemaal sliepen weet ik niet meer.
We gingen altijd gezamenlijk naar school. De eersten begonnen
bij Pers ij n op Terdiek, dan sloten de andere kinderen aan.
Zo ook op een winterdag. Iemand kwam op het lumineuze idee om
dwars door het land te gaan vanwege de sneeuw en het ijs dat er
lag.In onze ogen was dat veel vlugger, want de school lag schuin
aan de overkant, maar ja, dat viel tegen. Wallekant op en af nam
toch meer tijd en velen van ons liepen op klompen en na een tijdje
liep je op een sneeuwpaal, in onze ogen van wel een halve meter
hoog en dat was er niet makkelijk af te krijgen, dus dat liep niet
echt lekker. Maar goed, onderweg zagen we de kerkklok.
We waren reeds over de helft toen het inmiddels 9 uur was.
Voor we op school waren, was het 9.15 uur. We waren allemaal
nogal angstig voor straf. Of we dat zouden krijgen weet ik niet
meer. Alleen herinner ik me wel dat we gewoon de waarheid hebben
gezegd
In die tijd zaten we ook met twee klassen in één lokaal, dat was
vanwege het gebrek aan brandstof. Er werd ons ook verzocht om
iets brandbaars mee naar school te nemen. Dat werd dan ook ge
daan. Wat brandhout of cokes, stukjes turf of kolen. Dat werd
dan in een hoek op een grote berg gegooid. Op het laatst was de
berg soms echt hoog en dat was toch prachtig. Dat werd echter
wel een troep. Heerlijk, want daar mocht je rommel maken.
Wat ik me ook nog herinner, dat het Kerstmis was. Het zal '44
geweest zijn. Er lag toen ook sneeuw en we gingen met Oma en
Tante naar de nachtmis, ondanks dat we niet kerkelijk waren.
Mijn zusje goed ingepakt op de slee en de andere kinderen gingen
te voet in de koude late avond, hetgeen voor ons kinderen toch
een heel eind lopen was. Maar in de kerk was het prachtig.
Naar mijn idee stond er een kerstboom van wel 5 meter hoog; en dan
de kaarsjes. Enig gewoon. Gedurende de hele tijd tijdens de dienst
liep er iemand omheen met een lange stok met een spons eraan
die steeds in een emmer gedoopt werd, voor als er een kaarsje
gedoofd moest worden. Na de dienst kreeg iedereen of alleen
de kinderen) een stuk speculaas en iets van chocolade mee,
hetgeen toen geweldig was.
Er waren toen ook razzia's, daar begreep je als kind niets van,
maar toch, mijn vader en oom zijn meegenomen. Al snel werd vernomen
dat ze in de Prins Maurits in het dorp ondergebracht waren.
Dus vond Oma dat die arme jongens iets extra's te eten moesten
krijgen. Goede raad was niet duur, dus werd ik gestuurd, want als
een kind met iets kwam zou het wel niet te streng gecontroleerd
worden. Oma had iets gekookt, aardappelen en groente, vlees was
schaars, maar onderin gingen stukken konijn, zodanig dat het niet
te zien was. Er werd mij echter gezegd en op het hart gedrukt,
dat niet te vertellen. Maar er werd echter wel in de pan gekeken
maar niet ontdekt wat er onderin zat.
Ik weet nog dat de mannen daar allemaal op een rij op de grond
zaten, hetgeen ik wel erg vreemd vond.