- 23 -
Het mysterie van de oude vijvers.
Als men onroerend goed koopt wenst men vanzelfsprekend te
weten waar de officiële grenzen van het perceel liggen. Elk
metertje is er één. Daarvoor gebruikt men dan kadastrale
kaarten. Wil men een procedure aanspannen omdat men het niet
eens is met de uitvoering van bepaalde rechten en plichten op
een stuk grond, dan grijpt men al gauw terug op dezelfde kaar
ten. Dat spreekt.
Een paar eeuwen geleden toen het kadaster nog niet bestond
liet men in dat soort gevallen een landmeter opdraven die de
situatie met zijn tekenpennetje vastlegde en verduidelijkte.
Een officiële landmeter was niet de eerste de beste, maar een
beëdigd vakman die de nodige proeven van bekwaamheid had af
gelegd
Er zijn duizenden kaarten gemaakt die voor een deel bewaard
zijn gebleven, maar dan helaas dikwijls losgemaakt van de wat
muf ruikende stukken waar ze bij hoorden en men dacht daar nog
aardig werk mee te doen.
Het was een behoorlijke miskleun, want alleen het deel van de
tekening dat direct te maken had met het eigenlijke onderwerp
werd betrouwbaar weergegeven en dan nog slechts voor zover
dat dienstig was.
Een massa kaarten geven dus niet alleen allerlei onduidelijke
informatie over een onbekend onderwerp, maar leveren daar
omheen vaak een verdraaid beeld van de werkelijkheid.
De bijgaande kaart is daar een schitterend voorbeeld van.
Het is eigenlijk een zeer grove schets van het gebied ten oos
ten van de vroegere (Kerke)Rijd van Nieuwe Niedorp. Gemaakt
omstreeks 1730.
Vergeleken met de huidige situatie zou het 't recreatiepark
met inbegrip van jachthaven, zwembad, restaurant plus nog een
stuk aan de overkant van het kanaal ruimschoots omvatten.
In het begin van de 17e eeuw bestond een groot deel van dit
gebied nog uit rietlanden.
Ter illustratie hiernaast
een tekeningetje naar een
afbeelding van Gerrit Dirksz.
Langend ij k uit 1611.
In 1635 werd een en ander in
gepolderd onder de naam R ij der
polder of polder Kerker ij d(t).
Genoemde kaart is hier samen met alle b ij behorende paperassen
bewaard gebleven. En wel bij nabestaanden van een zekere Jan
Koeman die omstreeks 1730 samen met Jacob Egmond eigenaars
waren van genoemd poldertje, en in een geschil verzeild raak
ten met Cornelis Langedijk die eigenaar was van het aangren
zende oude land van de Kostverloren polder. Alleen over diens
land had men verbinding met de Dorpsstraat. Via een brug kwam je
over de Voorsloot.
We herkennen in dit overpad de latere Vijverweg en natuurlijk de
Bullebrug die wel naar het verweiden van stieren uit de gemeen
teboerderij genoemd zal zijn.
Maar ook dat is van latere tijd.
7