ONS OUWERL1JK HUIS
In deuze dage van herdenking an voorbaië oorlogstoid,
wul ik moin herinnerings deeran ok efkes kwoit.
Voor moin loit altoid nog 't gevoel van voiftig jare Mai,
boi 't huis weer ik geboren ben, de ouwe boerderai.
Der achter tot de nuwe weg, deer lag m'n vader's land,
't wazze veul blokkies boi mekaar, met slootjes langs de kant.
Achter 't huis stonde de boete, ien voor karre twei voor 't vee
en vooral die leste maakte in oorlogstoid puur mee.
In d'ien was een stal voor peerde, verder was 't varkensboet,
dat deer meste vader bigge en lag de dikke toet
Maar toen kwamme de Duitsers, die boet pikte ze in,
ze vorderde ok de koeboet, 't was net nei hullie zin
Hullie zette deer de peerde in een hele lange rai,
die ze zö maar "nomen" hadde,"wir fordern" zoide zai
En in de boet van de toete, deer sliep 't peerdevolk,
ze leerde moin een beetje Duits, we praatte zonder tolk.
Op een dag was 't heel benauwd, een vliegtuig vloug verbai.
en kwam inienen weer terug, boven onze boerderai
't Peerdevolk in rep en roer, ze namme d'r geweer
en rende nei in buiten toe dochte: "We skiete 't neer"
M'n vader zoi: "Dat gaat nooit goed" en wai met 't gezin,
vluchtte toen gauw in alleroil, de grote kelder in.
Deer vonde wai gien voilighoid, geloik zoi vader al
"Ai skiete ze de boel in brand, zitte wai hier in de val"
Dat wai d'r uit en onder 't raam, maar hoe of vader zocht,
gien enkel plekkie in ons huis dat voilighoid nag brocht
't Vliegtuig vloug op 't lest weer weg, de boerderai bleef staan,
skoorvoetend benne wai toen ok maar weer in buiten gaan
Moin kloine broertje, twei jaar oud, die liep foeterend rond
en vader vroeg de korperaal, of die 'm ok verstond
Hoi lachtte stoif en zoi van "nein", en dat was ok maar goed,
broertje zoi: "Stomme rot moffe bloif nou toch in de boet".