- 17 - Door het oorverdovende feestgedruis in en om de wagen hoorde niemand de protesten en klaagzang van een kleine jongen. Het werd een heel gevoelig ritje daar door die Dorpsstraat voor die vervloekte deur eindelijk eens openging. Ik herinner me deze feestelijke tocht nog als de dag van gis teren Van vliegtuig tot briefopener. Af en toe hoorde je een zwaar brommend geluid dat vanuit het westen steeds sterker werd. Je wist dan, dat er weer een eskader vliegtuigen aan kwam zetten opweg naar Duitsland. Soms klom ik op de nok van het dak om die groepen langzaam over komende machines beter te kunnen zien. Het leek wel of er in de loop van de laatste oorlogsjaren steeds meer kwamen. Soms zag je dat er één aangeschoten was. Er verscheen een rookpluim aan een vleugel of aan de staart. Er brak dan al gauw een stuk af waarop alles tuimelend naar beneden kwam. Ineens verschenen dan uit het niets kleine parachutes die heel rustig en statig, alsof er eigenlijk weinig aan de hand was, naar de aarde daalden. Heel geleidelijk met de wind mee. Niemand van ons dacht er aan dat je wel eens iets op je dak zou kunnen krijgen. Ik herinner me een schuurtje aan de pro vinciale weg bij Langedijk, tegenover de Oude Boomgaard, waar een neuswiel door het dak was gevlogen. Jaren later zag je het nog aan de andere kleur pannen '0 ja, die kregen dat wiel op hun dak' Op de een of andere manier sprak dat meer aan dan het feit dat er vlak in de buurt een heel vliegtuig naar be neden was gekomen. Dat was al gauw afgevoerd en opgeruimd. Als de vliegtuigen na hun missie terugvlogen en nogal wat problemen hadden met weinig benzine, beschadigingen of ach tervolgers, wilde de bemanning zware bommen die ze soms nog aan boord hadden graag kwijt. Als men er 's nachts door de verplichte verduistering weinig idee van had boven welk gebied gevlogen werd, liet men die bommen nog wel eens lukraak vallen. Zo ook bij de Wateringskant waar het dijkje van de Mientsloot net geraakt werd en het water een kleine overstroming in de Weere- polder veroorzaakte. De plek is nog te zien hoewel de Mient sloot, het oude kenmerk van Lutjewinkel, bij de verkaveling het veld moest ruimen. Vlak bij ons dorp vielen op zekere nacht met oorverdovend geweld een paar bommen die velen de stuipen op het lijf joegen. Een paar enorme kraters in het weiland van Zwagerman waren het gevolg. Souvenirjagers wisten nog wat stukken half gesmol ten metaal te bemachtigen. Ik heb zo'n stuk in mijn bezit, kunstig omgewerkt tot het heft van een briefopener. Vijandelijke doelen. Op zekere dag werd het dorp opgeschrikt door een geallieerde jager die duikvluchten maakte in de richting van de provinci ale weg, ter hoogte van de kerk. We hoorden mitrailleurs ra telen. Kennel ij k werd er gericht op een of ander voertuig. Na elke duik draaide het toestel weer boven het dorp om op nieuw aan te vallen. Hulzen vlogen door de ramen en iedereen kneep hem als een dief, vooral op de boerderij van Wetsteen.

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Informatieblad stichting Historisch Niedorp | 1995 | | pagina 18