- 17 -
Door het oorverdovende feestgedruis in en om de wagen
hoorde niemand de protesten en klaagzang van een kleine
jongen. Het werd een heel gevoelig ritje daar door die
Dorpsstraat voor die vervloekte deur eindelijk eens openging.
Ik herinner me deze feestelijke tocht nog als de dag van gis
teren
Van vliegtuig tot briefopener.
Af en toe hoorde je een zwaar brommend geluid dat vanuit
het westen steeds sterker werd. Je wist dan, dat er weer
een eskader vliegtuigen aan kwam zetten opweg naar Duitsland.
Soms klom ik op de nok van het dak om die groepen langzaam
over komende machines beter te kunnen zien. Het leek wel of
er in de loop van de laatste oorlogsjaren steeds meer kwamen.
Soms zag je dat er één aangeschoten was. Er verscheen een
rookpluim aan een vleugel of aan de staart. Er brak dan al
gauw een stuk af waarop alles tuimelend naar beneden kwam.
Ineens verschenen dan uit het niets kleine parachutes die
heel rustig en statig, alsof er eigenlijk weinig aan de hand
was, naar de aarde daalden. Heel geleidelijk met de wind mee.
Niemand van ons dacht er aan dat je wel eens iets op je dak
zou kunnen krijgen. Ik herinner me een schuurtje aan de pro
vinciale weg bij Langedijk, tegenover de Oude Boomgaard, waar
een neuswiel door het dak was gevlogen. Jaren later zag je
het nog aan de andere kleur pannen '0 ja, die kregen dat wiel
op hun dak' Op de een of andere manier sprak dat meer aan dan
het feit dat er vlak in de buurt een heel vliegtuig naar be
neden was gekomen. Dat was al gauw afgevoerd en opgeruimd.
Als de vliegtuigen na hun missie terugvlogen en nogal wat
problemen hadden met weinig benzine, beschadigingen of ach
tervolgers, wilde de bemanning zware bommen die ze soms nog
aan boord hadden graag kwijt. Als men er 's nachts door de
verplichte verduistering weinig idee van had boven welk gebied
gevlogen werd, liet men die bommen nog wel eens lukraak vallen.
Zo ook bij de Wateringskant waar het dijkje van de Mientsloot net
geraakt werd en het water een kleine overstroming in de Weere-
polder veroorzaakte. De plek is nog te zien hoewel de Mient
sloot, het oude kenmerk van Lutjewinkel, bij de verkaveling het
veld moest ruimen.
Vlak bij ons dorp vielen op zekere nacht met oorverdovend geweld
een paar bommen die velen de stuipen op het lijf joegen.
Een paar enorme kraters in het weiland van Zwagerman waren
het gevolg. Souvenirjagers wisten nog wat stukken half gesmol
ten metaal te bemachtigen. Ik heb zo'n stuk in mijn bezit,
kunstig omgewerkt tot het heft van een briefopener.
Vijandelijke doelen.
Op zekere dag werd het dorp opgeschrikt door een geallieerde
jager die duikvluchten maakte in de richting van de provinci
ale weg, ter hoogte van de kerk. We hoorden mitrailleurs ra
telen. Kennel ij k werd er gericht op een of ander voertuig.
Na elke duik draaide het toestel weer boven het dorp om op
nieuw aan te vallen. Hulzen vlogen door de ramen en iedereen
kneep hem als een dief, vooral op de boerderij van Wetsteen.