- 14 -
uitzicht vanaf het molenerf over de Herbergersloot
Gedropte blaadjes.
Door geallieerde vliegtuigen werden soms krantj es uitgeworpen
om de Nederlanders te informeren over de werkelijke gang van
zaken in de wereld.
Mijn begeleider kende de graslanden op z'n duimpje. Zijn vader
had er veel land. Dat beweerde hij tenminste. We hoefden dus
niet bang te zijn voor een of andere kwaaie kerel die het er
niet mee eens was dat we zijn grassprieten vertrapten.
Sommige boeren konden je geweldig uitschelden, zo dreigend
dat je het haast in je broek deed.
Overal lagen smalle strookjes aluminiumpapier die door de
vliegers werden uitgestrooid om de radar van de Duitsers in
verwarring te brengen. Maar ik meen, dat die bedoeling ons
toen nog onbekend was.
Af en toe ontdekten we een geallieerd krantje dat door mijn
grote vriend als vanzelfsprekend in bezit werd genomen. Na
uren zoeken gingen we op huis aan en was alle informatie
keurig in één hand en bleef daar. Niet één krantje mocht ik
meenemen, ook niet voor even.
Mijn vader was daarover lang niet zo teleurgesteld als ik had
verwacht. Hij zei gewoon, dat het logisch was.
Niet alleen grote jongens waren soms moeilijk te volgen, maar
ook vaders. Later begreep ik, dat sommige families hoopten
dat de Duitsers zouden winnen, en dat die families een hekel
hadden aan al die vliegers die maar blaadjes lieten vallen
en god mag weten wat nog meer.
