- 25 -
Het Hanedoes.
In het zuidelijkste puntje van de gemeente, zo'n paar honderd
meter verwijderd van de Langereis, vind je het Hanedoes, een
buurtschap van een stuk of tien huizen en boerderijtjes.
Tegenwoordig een ietsje uitgestrekter dan vroeger en in elk
geval wat makkelijker bereikbaar. Er ligt nu een brede weg
voor de deur, aan de ene kant vastzittend aan de Unjerweg,
zo'n nieuwkomer uit de verkaveling, en aan de andere kant
aan de Zuiderweg die vroeger gewoon de Zeugebuurt werd ge
noemd.
Het Hanedoes was met één hoofd-landpad en één bij-landpad
verbonden met de omgeving van de smalle hoge voetbrug over
de Langereis. De brug waar je vroeger op de snip kon stappen
die aan de overkant bij het café op je lag te wachten. Die
snip onderhield de verbinding met stad en wereld die in de
vorige eeuw nog uren gaans van het Hanedoes verwijderd lagen.
Wat dat betreft niets bijzonders.
Hoe ging het er aan toe in het begin van deze eeuw. Zoiets
moet je natuurlijk navragen bij iemand die er toen gewoond
heeft. En die zijn er gelukkig nog.
Ik ben op bezoek gegaan bij de familie Klomp in Winkel en de
verhalen komen vanzelf los.
Eerst gaat het over de mooie tuinderij die ze in de dertiger
jaren bij het Verlaat hadden. Het nieuwe kanaal moest daar
nou net dwars doorheen. Heel jammer. Op 8 mei 1940, aan de
vooravond van de Duitse inval verhuisden ze naar Veenhuizen.
Eerst naar een oude boerderij en niet zo lang daarna naar het
hoge schoolhuis wat zo moeilijk was warm te stoken. Daar zijn
ze lang blijven wonen, vader Klomp met z'n vrouw Marie Bakker.
Marie kwam van de Tolke. Met z'n negenen waren ze, toen ze als
kind deze kant opkwam. Ze belandden in een klein huisje aan
de Langereis. Aan de Winkeler kant, in de bocht naast Klaver.
Het woninkje is nu verdwenen.
Vader was landarbeider maar niet van de gemakkelijkste soort.
Hij liet niet met zich sollen en dat bracht verhuizingen met
zich mee. Van de Langereis ging het richting Hanedoes, een
landweggetje dat uitkwam op de Zeugebuurt. Ook hier was het
een klein huisje dat door de Bakkers met de nodige zelfspot
'De springende vlo' werd genoemd.
Ze hebben er ongeveer zeven jaar
gewoond en Marie denkt er met
zichtbaar genoegen aan terug:
Voordat de petroleumlampen
's avonds aan gingen werd er
vaak gezongen, terwijl de koffie
op het theelichtje stond.
Dat beeld staat haar nog helder
voor ogen.
Vanuit dat huisje kwamen ze in
een boerderij aan de andere kant
van de Molensloot. Het échte
Hanedoes. De boerderij werd in
in tweeen bewoond.
