- 20 -
Vanaf 1871 werd hier geexperimenteerd met stoom.
In 1878 kwam er naast de molen een stoomgemaaltje dat nu
gelukkig wel direct mocht lozen op het Kolhornerdiep.
In de Waardpolder werd in '79 een stoomgemaal neergezet.
Uiteraard volgden nog diverse veranderingen die lang niet
alt ij d door iedereen als een verbetering werden gezien.
In 1910 werd de windmolen bij de sluis in de Groetpolder verkocht
en gesloopt. Slechts twee jaar later kwam het einde voor de
stoommachine. Er werd een diesel in gebruik genomen. Na een tussen
periode met z.g. krachtstroom draait men sinds 1976 weer met
een diesel die in een nieuw gebouw werd ondergebracht. Dit is het
K. Breebaart Jzn.gemaal wat er overigens in grote letters op
staat. Maar slechts weinigen nemen de moeite om zo'n doodlopende
weg als de Zeesluisweg af te rijden. In het huis 't End woont de
vroegere machinist P. Bakker. Het gemaal wordt radiografisch
bediend. Als Bakker verhuist gaat zijn huis tegen de vlakte, net
zoals dat men de machinistenwoning in de Waardpolder is gebeurd.
Dat irriteert hem behoorlijk. Hij woont hier al vanaf '58, dus lang
genoeg om gehecht te raken aan zo'n bijzondere plek.
De plaats van de oude zeesluis. Links de Groetpolder, rechts de Waardpolder
met daar tussenin het Kolhornerdiep. Uiterst links de machinistenwoning.
In 1928 werden de resterende molens verkocht en gesloopt. Er was
veel aandrang om tenminste één molen voor het landschappelijk
schoon en als monument te bewaren. En dat in die tijd.
Het mocht niet zo zijn.
Ruim een eeuw geleden werd het grote uitwateringskanaal van het
Geestmerambacht naar het Kolhornerdiep ingekort tot 380 meter.
Dit uiteraard tot bijzonder veel genoegen van Waard en Groet die
voor het onderhoud opdraaiden. Met de grond van de kaden werd
