VERHALEN/FRAGMENTEN UIT BOEKEN VAN DE "BIBLIOTHEEK"
VAN DE STICHTING HISTORISCH NIEDORP.
Een gedeelte (n.1. de periode Nieuwe Niedorp) van de
scriptie geschreven door Freek S. de Haan te Marum
over het leven van
NICOLAAS JACOB CORNELIS SCHERMERHORN
de "rooie dominee"uit Nieuwe Niedorp
vervolg (deel 3):
"Nieuw leven" nam daarbij een vaste plaats in op het
programma, maar in 1915 ging het mis met de samenwer
king.Al op de ledenvergadering van 11 september 1913
was opgemerkt dat de vereniging van propagandistische
aktiviteiten weinig mocht verwachten, daar zij zich
ter plaatse in een ongunstige positie bevond.
De kern onzer vereniging is te rood gekleurd en van invloed
rijke personen missen we elke sympathie.
Het was de kleur die een extra bestuursvergadering nodig maak
te op 26 maart 1915, daar een deel van de spelersgroep
Schermerhorns afwijzing van een bepaald stuk niet deel
de en weigerde te spelen. Het waarom van die afwijzing
moeten we halen uit een opmerking van Chris Kamper kor
te tijd later. Sommige bezoekers hadden zich afgevraagd
of de feestavond nu voor geheelonthouders, dan wel
voor vrije socialisten was geweest. De weg die "Doom"
meende te moeten bewandelen had, zoblijkt, niet ieders
instemming. Dat was echter geen beletsel om hem zon
vijfentwintig jaar het voorzitterschap te laten.
Een positie die niet in gevaar kwam, toen er na 1917
jaren volgden waarin de voorzitter vrijwel geen enkele
vergadering kon bijwonen. Zijn plaats werd dan ingeno
men door N.Menagé Challa, een huisgenote van de familie
Schermerhorndie reeds in 1910 een bestuursfunctie ver
wierf. Nel, zoals vrienden haar noemden, ontpopte zich
als rechterhand van Schermerhorn en werd in 1914 benoemd
tot lid van het hoofdbestuur van de Algemene Nederland
se Geheelonthoudersbond (ANGOB). Veel ouderen herinneren
zich hoe zij als voordrachtkunstenares menig culturele
avond met hem vulde.
ONRUST GROEIT
Keren we terug naar de verwikkelingen rond 1900. Er was
iets zichtbaar geworden van Brand" in de opstelling
van Schermerhorn. Evenals deze de Fogd berispte om diens
opportunisme, zo verweet hij bepaalde leden van de kerke
lijke colleges hun onverschilligheid.En waar hij zozeer
het innerlijke van de mens benadrukte, daar kon het niet
uitblijven dat hij zich tegen het hervormd-zijn-uit-ge-
woonte zou keren,
