- 16 -
Het college gaf evenwel de voorkeur aan ds Bange van Lange-
zwaag, die het beroep niet aannam, waarop men besloot als
nog ds Schermerhorn te benoemen. Enige haast was geboden,
want deze had intussen een beroep ontvangen uit Dokkum en
Noord-Schermer. Op 21 juli 1894 werd het beroep uitgebracht
en het antwoord daarop luidde bevestigend.
Zo was in de vacature voorzien en mocht de toekomstige pre
dikant zich verheugen op enige materiële verbeteringen:
a. een jaarinkomen van f. 2000,--;
b. vrij wonen;
c. vrijdom van personele belasting wat betreft de
eerste vijf grondslagen;
d. onderhoud van de bloementuin voor de pastorie.
De komst van de nieuwe predikant was zeker een gebeurtenis,
want jaren later kon Jacob Langedijk zich nog het volgende
herinneren
Wij zaten als schooljongens in
het gras te kijken naar het los
sen van het verhuisgoed van
de nieuwe dominee. Daar kwam hij
zelf ook aan met zijn vrouw, de
dienstbode en een heel klein
jongetje, dat ovet het brug?
getje trippelde. "Hij is lid van
de blauwe knoop zei een jon
gen. "Wat is dat"? vroeg een an
der. Nou dan mag je geen bor
reltjes drinken" De toren klok
sloeg half twee; wij gingen naar
schoolLid van de blauwe knoóp
geen borreltjes drinken? Daar
had ik nog nooit van gehoord"
Nu mogen herinneringen, waar werkelijkheid en wens veelal
verstrengeld raken, gekleurd zijn, ook Piet Zwagerman kwam
onder de indruk van Schermerhorn. Hij beschrijft hem als:
"Een knappe vlugge kerel met een energiek gelaat, scherp getekend,
maar innemend"
Veel ouderen herinneren zich Öoom" als een ontwapenende
persoonlijkheid. Een eigenschap die in de harde strijd om
het dagelijks bestaan een weldadige uitwerking kon hebben.
Het seizoen 1893-1894 was immers een dieptepunt in de
'Grote Depressie", waaronder met name de landbouw gebukt
ging.En aan een agrarische gemeente als Nieuwe Niedorp,
trok dit leed niet voorbij.
Sommige boeren hadden hun bedrijf in een florissante tijd
gekocht en konden nu ternauwernood het hoofd boven water
houden. Hunmarginaal bestaan trof des te harder de arbei
ders, die vooral 's winters een beroep moesten doen op de
diakonie
In de eerder geschetste geestes-gesteldheid liet Schermer
horn er geen gras over groeien om aan de gemeente duidelijk
te maken waar hij stond. Dat hij van die kortelings verwor
ven ideeen wilde getuigen, kwam niet in de laatste plaats
door het lezen van Ibsens gedicht BRAND.
