NIEUW BOEK Door Dick Slagter.
NIEUW BOEK Door Peter Keesman
Heiloo in beeld - kunstwerken, monumenten en objecten
Een stukje historie dat we nog net kunnen pakken.
In het voorjaar van 2022 verschijnt het boek
'Heiloo in beeld - kunstwerken, monumenten en objecten'.
Het boek, waarin veel foto's zijn opgenomen, leidt de lezer
als het ware rond door Heiloo. Een rondgang langs bijna
alles dat de moeite waard is om kennis van te nemen. Dat
zijn de vele kunstwerken, monumenten en objecten die
Heiloo rijk is.
Verschillende kunstwerken zullen bekend zijn maar Heiloo
kent op dit gebied ook andere verborgen schatten. Een
aantal daarvan vindt men in het straatbeeld inmiddels al 40
jaar of langer terug.
Heiloo heeft veel rijksmonumenten en gemeentelijke
monumenten: zij komen allemaal aan bod met foto en onder
vermelding van de reden waarom het monumenten zijn.
Het begrip 'objecten' is veel omvattend. De meeste
objecten spreken vanzelf en zijn bij veel Heilooërs bekend
en zijn daarom het vermelden waard. Hierbij zijn er ook een
aantal die ook in de toekomst bij velen in herinnering zullen
voortleven.
Om deze reden zijn er ook elementen opgenomen die
inmiddels zijn verdwenen. Bijzondere gebieden en bomen
komen eveneens aan bod.
Het boek kan daarom ook als een naslagwerk met veel
foto's worden gezien.
Alles in het boek maakt deel uit van de geschiedenis van
Heiloo, ook die van de toekomst.
De redactie
Kunstwerk Kick it out. Voo/stellende drie dansende meisjes. Foto Dick Slagter.
De familie Keesman gezamenlijk aan het werk in de spoorbeek. De voorraad
gezonde bramengelei moet nog voor de winter de kelder in.
Mijn wereld was de spoorlijn met daarnaast die geweldige
spoorbeken.
Als er nu kinderen spelen op het spoor of in de beken dan
breekt er paniek uit maar in mijn tijd keek niemand daar
vreemd van op. Als je naast het spoor werd geboren dan zat
het in je genen. Aan zwakke geluiden en wat trillingen wist je
automatisch dat er een trein aankwam en zocht je dekking.
Weet nog goed dat er riolering in de straat kwam en die
grote betonnen buizen naast het spoor werden gelegd. Als
het donker werd had je daarin de beste plek met schuilhokje
spelen. Dat de trein er op anderhalve meter langs reed vond
je heel gewoon en geen van de ouders liet zich zien. De
buizen verdwenen onder de weg waarna een stoomwals de
boel weer aandrukte. En dat ding, dat leefde echt. Het siste,
spetterde, ratelde en ademde heel zwaar. Uren kon ik er met
ontzag naar kijken. Met de riolering kwam er, helaas voor
mij, ook een einde aan een jaarlijks fenomeen. Bij het legen
van de beerput had ik jammer genoeg huisarrest. Vader had
geulen gegraven naar de groentetuin en na het wegschuiven
van de ronde betonnen deksel werd de bruine, half vloeibare
drab met een emmer aan een stok in de geulen geleegd.
Zelf zat ik met mijn neus tegen het raam gedrukt om niets te
42
