NIEUW BOEK
Het Malevoort en het Baafjespolderdijkje.
Malevoort
Het Heiloo-West dat welhaast weg is,
eeuwenoud cultuurgebied, prachtige natuur.
Als logisch vervolg op de publicatie over het riviertje de
Die en omgeving is nu ook de geschiedenis van Heiloo-
West op papier gesteld. Net als aan de oostkant zijn in dit,
ooit agrarische, gebied in de loop der jaren grote delen
ingenomen door woningbouw en de aanleg van wegen en
dit proces is nog steeds gaande.
Landerijen die eeuwenlang als wei- of bouwland in
gebruik zijn geweest, boerderijen van waaruit de bevolking
eeuwenlang de vaak zware werkzaamheden hebben verricht,
zij hebben na de oorlog in rap tempo plaats moeten maken
om de groeiende bevolking van Heiloo te huisvesten.
Dat betekent dat in de westelijke strandvlakte, grofweg het
gebied ten westen van de Westerweg, sinds de tweede
wereldoorlog grote veranderingen hebben plaatsgehad.
Alleen de oudere Heilooërs hebben het open gebied, het
onbelemmerde uitzicht vanaf de Westerweg op de duinen,
nog op hun netvlies.
Er zijn niet veel mensen meer die erover kunnen vertellen,
die op de midden in het land gelegen boerderijen zijn
opgegroeid, er hebben gewoond en gewerkt en het dorp op
zich af hebben zien komen. Er zijn niet veel mensen meer
die met een polsstok door de weilanden zwierven, op zoek
naar avontuur, op zoek naar kievitseieren, op zoek naar
kikkervisjes
Hoog tijd dus om het verhaal over de westelijke strandvlakte
van Heiloo vast te leggen, nu er nog mensen zijn die de
verhalen kunnen vertellen van hoe het was. Om dat te
kunnen doen heb ik met een groot aantal mensen gesproken,
Het huisje De Ark dat ooit in de De Wildtlaan stond en waarvan een spannend
verhaal gaat.
waaronder vele personen die zijn opgegroeid op een boerderij
in Heiloo-West. Zij hebben met veel plezier en enthousiasme
hun herinneringen aan die tijd opgehaald. Het leverde een
schat op aan gegevens over het leven zoals zich dat daar
afspeelde. Het waren mooie gesprekken vaak, die verhaalden
van vervlogen tijden.
Een persoon die het gebied heel goed kent, is Fred
Houtenbos. Hoewel niet opgegroeid op een boerderij, heeft
hij er in zijn jeugd zoveel rondgezworven dat hij als geen
ander het verhaal kan vertellen, over hoe het was in die tijd.
Over vogels en hun nesten, over sneeuw en ijs en over al die
andere dingen die een jongen beleefde die er op uit trok.
Met hem ben ik op zoek gegaan naar wat er nog te vinden is
van het oude landschap te midden van de woonwijken en
niet zonder resultaat.
Hij was ook degene die al veel fotomateriaal van het oude
Heiloo-West had verzameld, waarvan ik bij het schrijven
dankbaar gebruik heb kunnen maken. Ook de Historische
Vereniging beschikt over een rijk fotoarchief waarvan een flink
aantal beelden als illustratie is opgenomen.
Naast dit oude beeldmateriaal zijn er door leden van de HAF,
de Heilooër Amateurfotografenvereniging, ruim een jaar lang
foto's gemaakt in het gebied, van historische plekken, maar
ook gewoon om te laten zien dat er nog heel veel moois over
is. De foto's tonen een gebied waarvan valt te genieten, tonen
een gebied waarop we heel zuinig moeten zijn, zodat ook
komende generaties daar plezier aan kunnen beleven.
Om het verhaal van Heiloo-West te vertellen heb ik gebruik
gemaakt van de vele kaarten die vanaf de zestiende eeuw
van het gebied zijn gemaakt en luchtfoto's uit 1938 vormen
als het ware de beginsituatie van mijn verhaal.
Jaap de Graaf
39
