18
vrijwilligers, 'bezige bijen',
die het voortouw namen
en nemen bij tal van
verenigingsactiviteiten.
Zo'n prominente bezige bij
was de tandtechnicus Nico
(Nicolaas) Majolée.
Hij was een belangrijke
steun voor zijn vrouw
bij de organisatie van
de balletklassen. Bij de
repetities en uitvoeringen
was hij onmiskenbaar
actief op en achter het
toneel. De danseresjes
werden geacht ook zijn
aanwijzingen te volgen, wat N. Majolée, 1990
overigens niet altijd goed
begrepen werd. Daarnaast
vervulde hij tal van bestuurlijke functies. De politiek en de
zorg voor ouderen hadden zijn speciale belangstelling, maar
hij vervulde tal van andere maatschappelijke functies. Zo nam
hij in 1951 het initiatief om de voormalige onderwijzerswoning
als verenigingsgebouw (Dorpshuis) te benutten en was
gedurende 16 jaar voorzitter van de beheersorganisatie
daarvan. Een andere activiteit waar hij als oprichter en
organisator veel voor heeft betekend was de Heilooër
Stichting Bejaardenzorg (1955). Bekend en geliefd waren
de jaarlijkse bejaardentochten die met veel feestelijkheden
gepaard gingen. Een groot aantal van die tochten met
glunderende
'oudjes' is op
film gezet. Van
de Stichting
Openbare
Leeszaal was hij
medeoprichter
en bestuurslid.
Bewegingspedagoge Nel Majolée-Sieval (1911- 1986)
Nel Sieval was in haar jeugd in Leiden lid van de
turnvereniging Concordia. Zij heeft voor haar huwelijk (1935)
in Leiden deelgenomen aan verschillende turnwedstrijden,
maar daarover is niet veel bekend. Wel bekend is dat zij in
deze vereniging in aanraking kwam met de zogenaamde
ritmische gymnastiek. Over deze speelse vorm van turnen
was zij meteen enthousiast.
Ritmische gymnastiek, een sport voor meisjes en vrouwen, is
in het begin van de 20e eeuw ontstaan. Het is een combinatie
van dans, acrobatische bewegingen en choreografe. Bij deze
vorm van gymnastiek maakt men tijdens de oefeningen en
uitvoeringen gebruik van vijf materialen: touw, hoepel, bal,
knotsen van rubber en een lint. Oefeningen worden soms,
maar wedstrijden worden altijd, muzikaal begeleid. (Sinds
1984 is de sport olympisch.)
Koninklijke onderscheiding hr. Majolée, 1980.
Foto: Hist. Ver. Heiloo
fractie van de
gemeenteraad
van Heiloo als
socialist van de oude stempel. In 1974 werd hem daarvoor de
zilveren Eremedaille van de gemeente Heiloo toegekend.
Naast dit alles was hij als bestuurslid ook nog actief binnen
het Instituut Voor Arbeidsontwikkeling (IVAO), later NIVON
geheten, waarvoor hem het erelidmaatschap ten deel viel.
Zo'n 20 jaar was hij correspondent van de Uitkijkpost. Zijn
invloed op de berichtgeving in het weekblad kwam hem soms
wel eens op kritiek te staan.
In april 1980 kreeg hij een koninklijke onderscheiding
uitgereikt door burgemeester Glijnis, een onderscheiding in
de Orde van Oranje-Nassau in goud
Na het overlijden van zijn echtgenote in 1986 trok de heer
Majolée zich steeds meer terug uit het maatschappelijk
leven. In 1999, 13 jaar na het heengaan van mevrouw
Majolée, overleed hij. Iemand met grote maatschappelijke
betrokkenheid en een prominente aanwezigheid in Heiloo.
Maar vooral in de
gemeenteraad
leerde men hem
goed kennen.
Zacht gezegd
was hij niet op
zijn mondje
gevallen. Zo'n
17 jaar maakte
hij deel uit
van de PvdA-
Doves-meisjes energiek op weg naar een uitvoering, op het gemeentelijk
sportterrein ('Melcoterrein') 1948. Links mw. Majolée- Sieval
Foto: Hist. Ver. Heiloo
