21
achterzijde waar het 's winters net zo hard vroor als buiten
en waar slechts een simpele waterkraan aanwezig was en
een plank met een tweetal petroleumstellen als keuken
dienst deed.
Toen deze koningin van het hergebruik 80 jaar werd en
haar einde niet meer zo ver weg leek, trof zij een regeling
met haar twee nichten waarbij de oudste, die ook geregeld
een oogje in het zeil hield, in het bezit van haar huisje werd
gesteld. Deze nicht had het plan om na het verscheiden
van tante, het huisje te moderniseren en samen met haar
man te gaan bewonen. Het zou er niet van komen want
Coba leefde daarna nog 16 jaar. Jaren waarin haar in de
hele familie bekende zuinigheid steeds ernstiger vormen
aannam.
Zo bood zij op haar verjaardag op 31 oktober, ergens in
de jaren zeventig, haar op bezoek zijnde familieleden een
glaasje rode wijn aan. De fles was toch al aangebroken en
de dominee had hem ook lekker gevonden...met Kerstmis...
De aangetrouwde neef die in zijn woonplaats commandant
van de vrijwillige brandweer was, wees tante eens op een
1920, vlnrJacoba en G uurtje. Zittend moeder Janna
1930 voor het nieuwe huis met de dochters van Guurtje, Jean nette en
Henriëtte Augusta Erkamp
zeer gevaarlijke situatie waarbij de kachelpijp bijna het al
warm geworden behang raakte. Zonder aarzelen pakte zij
een stofblik dat zij resoluut tussen behang en pijp sloeg, het
gevaar afwendend.
Uiteindelijk nam haar gedrag bijna ziekelijke vormen aan,
waarbij tijdens haar bezoek aan familie half opgegeten
gebakjes of resten van de maaltijd heimelijk in haar grote
handtas verdwenen 'voor thuis'.
In 1987 moest zij haar eigenzinnige vrijheidsstrijd opgeven
en belandde zij in verzorgingstehuis 'De Loet' in Heiloo.
Ook het pandje in Castricum, dat zij nog steeds in bezit
had, werd verkocht. Met de opbrengst daarvan moest zij
haar verzorging financieren. Gedurende haar verblijf in
het verzorgingstehuis zag de familie ruim 100.000 gulden
aan erfenis van de spaarzame tante in rook opgaan. Zij
overleed, 96 jaar oud, op 29 februari 1990, waarmee de
Heilooër tak van het geslacht Ivangh uitstierf.
Simon de Smeth heeft de grote gereedschapskist van
Jan Marinus met daarin de oude gereedschappen aan de
Historische Vereniging Heiloo geschonken. Nu is de kist in
het museum te bewonderen.
20
1970
Mannelijke visite werd voor de sanitaire kleine
boodschap naar de tuin verwezen, wat vooral in
het najaar als de bessenstruiken kaal werden voor
ongemakkelijke situaties zorgde (en voor opvallend
minder bezoek aan tante in de winter).
Alleen haar zwager durfde bij zijn bezoek een peertje
van 60 Watt uit zijn zak te halen en in de enige
lamp in het vertrek te draaien met de woorden "zo
kunnen we elkaar ook weer eens zien, Coba". Haar
gesputter smoorde in het vooruitzicht geen bezoek
meer te ontvangen, maar doorgaans gaf zij zich niet
gauw gewonnen.
Coba in haar eenvoudige keukentje. Zij veroorloofde zich geen enkel
comfort
2017, in bezit van een volgende eigenaar
Menig inwoner van Heiloo zal Coba nog wel langs de
weg hebben zien schuifelen, wekelijks naar het witte
kerkje. In de winter met sokken over haar schoenen
en een oud hoedje op en kleding uit voorbije tijd.
Wie een kaartje van haar kreeg was meestal
de tweede ontvanger omdat Coba aan haar
toegezonden ansichten zorgvuldig met nieuw papier
beplakte en zo een nieuw leven gaf.
Voor de neven en nichten, maar ook de achterneven
en -nichten was tante Coba ook na haar dood een
bron van vrolijkheid over de soms lachwekkende
belevenissen.
Coba in het verzorgingstehuis
