19
worden verbreed; omdat deze breder wordt dan 5 m is een
AKI niet meer voldoende maar is een AHOB (meer hier
over op blz. 20: overweg Zevenhuizerlaan) noodzakelijk,
aldus de NS. In 1973 wordt voor 289.500,= de overgang
verbreed en een AHOB aangebracht, die op 18 September
1973 in dienst wordt gesteld.
sluitbomen handmatig werd bediend, de spoorwegbe
ambte de bomen na het passeren van de trein gemaks
halve gewoon dicht liet, hetgeen uiteraard regelmatig tot
klachten leidde. Door de afsluiting van de overgang in de
Rechte Hondsbosschelaan in 1952 zou het meeste verkeer
daarvan via de Schuine Hondsbosschelaan gaan en deze
moest daarom verbreed worden tot 6 m. Begin 1952
komt deze verbreding tot stand en in Mei wordt met het
voorbijrijden van de trein 10.04 vanaf station Heiloo tevens
de beveiliging, door middel van een AHOB, vanuit het
station bediend. Voor extra veiligheid plaatst de gemeente
twee lantaarns. Per 6 Maart 1958 wordt de installatie
vervangen door de geheel automatische AHOB. Dit
betekent dat de trein 30 seconden na het in werking
treden van de installatie op de overweg is. Vanwege de
scholen in de nabijheid van deze overgang wordt deze veel
door kinderen en andere voetgangers gebruikt; voor hen
wordt in 1978 aan de zuidzijde van de overweg een voet
pad aangelegd.
Overweg Schuine Hondsbosschelaan
Deze overweg was slechts 3 m breed. Er was zo weinig
verkeer via deze weg dat, toen deze overgang nog met
Overweg Rechte Hondsbosschelaan
Deze overweg was onbeveiligd en open voor alle verkeer.
In 1951 plaatste de NS bij deze overgang hekken met een
doorlaatruimte van 1.35 m zodat deze alleen nog te
gebruiken was door voetgangers en fietsers omdat het,
aldus de NS, om financiële en technische redenen niet
mogelijk was deze overweg te beveiligen met een AKI ol
AHOB. Tegen deze afsluiting voor het overige verkeer
werden wel bezwaren ingediend bij de Gemeenteraad:
tijdverlies door omrijden en daardoor extra kosten. De
Raad achtte deze bezwaren echter niet klemmend genoeg
in verhouding tot de veiligheid en besloot op 17 October
1952 deze gedeeltelijke afsluiting (die eigenlijk illegaal
door de NS was verricht) officieel te legaliseren.
Op Vrijdag 8 Mei 1970 verongelukt een meisje op de
spoorwegovergang van de Rechte Hondsbosschelaan; dit
is voor de Oudercommissie van de openbare Nicolaas
Beetsschool, die toen in de onmiddellijke omgeving van
deze overgang gehuisvest was, aanleiding om het gemeen
tebestuur te verzoeken bij de NS stappen te ondernemen
om deze overgang met spoed geheel op te heffen. Zij wijst
erop dat er al eerder ongelukken zijn gebeurd en dat ook
vele mavo-Ieerlingen van de beide mavo’s in Heiloo west
van deze gevaarlijke overgang gebruikmaken om enkele
minuten eerder thuis te zijn. Kort daarop volgt ook een
brief van de oudercommissie van de Christelijke Reho-
bothschool met dezelfde strekking. Nog dezelfde maand
besluit de gemeente aan de verzoeken te voldoen en op 10
Juni 1970 wordt van dit voornemen openbare bekendma
king gedaan in de plaatselijke couranten. Hierop komt
één bezwaarschrift, dat wordt ingetrokken als aan de
bezwaarde wordt medegedeeld dat er een voet- en fietspad
zal worden aangelegd tussen de Spoorlaan en de Schuine
Hondsbosschelaan. Op 28 Augustus besluit de gemeente
raad tot opheffing, waarbij er vanuit de raad ook wordt
gewezen op de gevaarlijke overwegen in het bos. Nadat dit
besluit door Gedeputeerde Staten is goedgekeurd (6 Oct.
1970) en op 4 November openbaar bekend is gemaakt,
volgt de feitelijke afsluiting.
Overweg Ewislaan
Ook de overweg van de Ewislaan, die steeds voor alle
verkeer toegankelijk was, wordt in 1951 feitelijk voor alle
verkeer, behalve voor voetgangers, gesloten en wel door
middel van klaphekjes die automatisch dichtvallen en
handmatig door de voetganger, eventueel met de fiets aan
de hand, moeten worden geopend. In 1964 komen er
treinen op de rails die sneller optrekken. Deze treinen zijn
vanaf het station sneller bij deze overweg, volgens de NS
binnen 20 seconden. De gemeente, die dit gevaarlijk
vindt, informeert bij de NS naar de mogelijkheid van een
echte beveiliging. Deze wil hiervoor geen kosten maken
en er ook in de eerstvolgende jaren niets aan doen. De
gemeente vindt dit onverantwoord en besluit deze over
gang op te heffen. Nadat dit bij openbare bekendmaking
bekend wordt, komen wee plaatselijke middenstanders
in het geweer. Op de hoek Westerweg/Ewislaan had de
heer N. Mannes zijn schoenmakerij met klanten ook van
de andere kant van de spoorlijn, en aan de Heerenweg op
nummer 186 was de slagerij van Aelbers gevestigd, even
eens met clientèle aan de andere zijde van het spoor. En
op nummer 206 stond het hulppostkantoor. Beide onder
nemers waren beducht voor het verlies van hun klanten
aan de andere kant van het spoor, die naar concurrenten
zouden gaan. De heer Mannes diende een bezwaarschrift
in met 171 medeondertekenaars en de heer Aelbers een
met 65 medeondertekenaars. Naast de bezwaren met
betrekking tot hun clientèle werd ook naar voren gebracht
dat de bejaarden van de bejaardenwoningen Hoog en
Laag, die het hulppostkantoor nodig hadden voor hun
