Electrificatie en een nieuw station
150 JAAR SPOORWEG IN HEILOO III
Mr. W.A.M. Admiraal
lingenverkeer, per brief in 1929 bij de NS een verzoek in
om uitbreiding van het aantal treinen dat te Heiloo moest
stoppen. De Vereniging verwees hierbij naar de vele trei
nen die wel te Castricum stoppen, en ook uit het drukker
wordende verkeer bij de autobusdiensten blijkt de behoefie
aan het vervoer. Bovendien is thans in aanbouw de R.K
Psychiatrische verpleeginrichting, waarin ruimte voor 265
bedden, waardoor ook van die zijde de behoefie aan een
betere verbinding van Heiloo met de andere delen des Rijks
zeer zeker worden gevoeld. Zij vroeg aan het Gemeentebe
stuur om dit verzoek door middel van een adhaesiebetui-
ging te willen ondersteunen, waaraan werd voldaan. De
genoemde argumenten noch adhaesiebetuiging van de
gemeente mochten baten: binnen twee weken al komt een
afwijzing zonder opgave van redenen, alleen met de
opmerking dat bij de vergelijking van Heiloo met Castri
cum in aanmerking moet worden genomen dat het aantal
reizigers in Castricum ongeveer 2!6 keer zo groot is als het
aantal te Heiloo.
Vanaf 1918 wordt nagedacht over electrificatie van de druk
ste spoorlijnen. Drie factoren hebben hiertoe geleid. Op de
eerste plaats speelde het toenemende personenvervoer een rol.
Daarbij kwam ook het feit dat stoomlocomotieven langzaam
optrekken en langzaam remmen en dus veel tijd nodig
hebben, met name op trajecten met veel dicht op elkaar
gelegen stations. Bovendien was er tijdens de Eerste Wereld
oorlog schaarste aan brandstof.
Bosbranden en ander leed
Een ander voordeel van de electrificatie is het feit dat er
geen bosbranden meer zullen voorkomen in het Heiloo-
erbos. Zeer regelmatig, met name in de zomermaanden,
veroorzaken vonken van de locomotief branden. Natuur
monumenten, in 1928 eigenaar geworden van het
Heilooërbos, meldt dat op Dinsdag 20 Maart 1928 een
bosbrand heeft gewoed na het passeren van sneltrein 436
uit Alkmaar; 20 aren zijn afgebrand. De opzichter van het
terrein, N. Mulder, die tevens onbezoldigd Rijksveld-
wachter te Heiloo is, heeft de volgende dag toezicht
gehouden, waarbij hem bleek bij het passeren van dezelfde
trein dat door vonken uit de locomotief op niet minder
dan vier plaatsen brand ontstond, waardoor ongeveer 3 ha
hakhout is afgebrand. Het blijkt steeds trein 436 te zijn
die de branden veroorzaakt. Verzoek aan de NS om het
personeel opdracht te geven attent te zijn op brandgevaar.
Nog maar kort voor de ingebruikneming van de electri-
sche trein zetten de vonken van een locomotief bij de
eerste spoorwegovergang in het Heilooërbos een gedeelte
van het Overbos in brand; over een oppervlakte van onge
in 1924 wordt het proeftraject Leiden - 's-Gravenhage
geopend en op 15 Mei 1927 wordt de electrische dienst
begonnen op de baanvakken Amsterdam - Haarlem -
Rotterdam en de zijlijn Haarlem - IJmuiden. Dit werd een
succes: het leverde een aanzienlijke groei van het aantal
reizigers op en een verlaging van de exploitatiekosten. In
April 1929 werd dan ook besloten om de baanvakken
Amsterdam - Alkmaar en Uitgeest - IJmuiden-Oost te
electrificeren. Met ingang van de Zomerdienstregeling
van 1931 moest deze electrificatie voltooid en in werking
zijn. Dit besluit werd niet zozeer ingegeven door het feit
dat de spoorlijn Amsterdam - Alkmaar zo belangrijk was,
maar veeleer vanwege de omstandigheid dat dit traject
vele stations kent die kort na elkaar zijn gelegen. Met de
stoomlocomotieven duurt een reis Alkmaar-Amsterdam
71 minuten. Met een electrische trein zou dit veel sneller
kunnen, waardoor ook de dienstregeling zou kunnen
worden verbeterd.
Met name voor Heiloo zou zo'n verbeterde dienstregeling
zeer welkom zijn; immers vele treinen stopten niet te
Heiloo. Zo stopte de trein 465 van Haarlem naar Alkmaar
wel om 21.40 te Castricum maar niet te Heiloo en de
volgende trein ging uren later. Na klachten hierover waren
de spoorwegen niet bereid om de trein te Heiloo te laten
stoppen, maar stelde de volgende regeling in: de reizigers
voor Heiloo mochten doorrijden naar Alkmaar en met de
eerstvolgende trein terug (die vertrok 24 minuten later uit
Alkmaar) naar Heiloo gaan; zij hoefden daarvoor niet
extra te betalen, maar mochten ook niet het station
Alkmaar in die tussentijd verlaten.
Met de electrificatie in het vooruitzicht diende "Heiloo
Vooruit", Vereeniging tot bevordering van het vreemde-
12
