JULIAANTJES WEER HOOGEWEG NIEUW LEVEN Henk-Jan den Ouden 1 Afb. 1: Alle Juliaantjes in 1936 bijeen bij het dan driejaar oude klooster in Heiloo In het midden Pater Jorna Elke Heilooënaar kent het bedevaartsoord Onze Lieve Vrouw ter Nood in de buurtschap Kapel tussen Heiloo en Limmen. Pal ten zuiden erva?i, aan de Hoogeweg, staat nóg een prachtig, religieus gebouw. Het is het oude 'moederhuis van de Juliaantjes. Het forse gebouw werd voor de katho lieke zusters een paar jaar geleden te groot. Ze vertrokken, maar de nieuwe eigenaar, het bisdom, heeft er plannen mee. De Juliaantjes bestaan inmiddels honderd jaar. De zusters boden vanaf de Eerste Wereldoorlog huishoude lijke hulp, kraamzorg en verpleging aan arme gezinnen. Ter gelegenheid daarvan is een boek over de geschiedenis van de Juliaantjes geschreven dat eind vorig jaar in het 'moederhuis' aan de Hoogeweg in Heiloo werd gepresenteerd. Daarin staat ook hoe ze in de jaren dertig in Heiloo zijn terechtgekomen, (afb. 1) In het begin van de vorige eeuw leefden veel gezinnen in Nederland in armoede. De vader probeerde de kost te verdienen, de moeder deed het huishouden en verzorgde vaak talrijke kinderen. De ellende begon pas echt als moeder ziek werd. En zo begon in 1915 de Sint Juliana- vereniging: een kleine groep katholieke vrouwen in Den Haag ging aan het werk, volgens een van de zusters van het eerste uur, Maria Berntsen ofwel zuster Agatha, omdat arme gezinnen om hulp vroegen. Zuster Agatha (1890-1989) was 44 jaar lang algemeen overste: van 1922 tot 1966. Net als jezuïetenpater Johan nes Jorna wilde ze iets doen aan de malaise in arme katholieke gezinnen als de moeder uitgeschakeld was door ziekte, zoals tbc, of een psychische aandoening had. De zusters namen ook het huishoudelijk werk over in de kraamtijd. Ze waren traditioneel als zusters gekleed, maar met een open kap en gewoon met hoofdhaar, omdat ze dan gemakkelijker werden toegelaten in de gezinnen. 10

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Heylooer Cronyck | 2017 | | pagina 12