OORD
In de vorige Heylooer Cronyck was het al aangekondigd:
de redactie is de afgelopen periode ingrijpend veranderd.
Zo hebben de pioniers Wim Buwalda, Piet Kuijper en
Piet Stoffers zich uit de redactie teruggetrokken. Wei
zullen ze nog enige tijd beschikbaar blijven om de
vernieuwde redactie met advies bij te staan. Van de
vorige redactie zijn Ina Blekemolen-van den Berg, Jan de
Gruijter en Dick Slagter aangebleven. De komst van
Hans Welling was in de vorige Cronyck al aangekon
digd. De andere nieuwe redactieleden zijn Josta de
Graaf-Gieltjes, Marion Ouwendijk, Jan van der Giessen
en Jan de Winter. Tijdens de algemene ledenvergadering
van 13 april jl. zijn Marion Ouwendijk en Jan de Winter
gekozen als nieuwe bestuursleden van de Historische
Vereniging Oud Heiloo. Met hen is de belangrijke relatie
tussen redactie en bestuur weer gewaarborgd. Voor de
nieuwe redactie is het de uitdaging om het hoge niveau
dat kenmerkend was voor de Heylooer Cronyck te hand-
haven.
Voor de uitgave van deze Cronyck hebben we onderwer-
pen gekozen die allemaal een belangrijke relatie met de
19e eeuw hebben. Zo presenteren we een artikel met als
thema de sabel die nu in de Oudheidkamer geexposeerd
wordt. Met de titel "Van wie is toch die sabel?" gaan we
op zoek naar de drager ervan. Het is een persoonlijk
verhaal geworden waarin de hoofdrol wordt gespeeld
door de toenmalige veldwachter van Heiloo. Interessant
ook, afgezet tegen de actualiteit waarin het politiebureau
van Heiloo gesloten is en de twee wijkagenten, want zo
heten ze nu, ingetrokken zijn in het gemeentehuis.
In het artikel over het zendingsfeest in 1870 speelt het
Heilooerbos weer een belangrijke rol. Een uitstapje van
de feestvierders naar de Willibrordusput wordt door de
onbekende correspondent grappig beschreven. Net als in
het artikel over de sabel is ook hier sprake van crimina-
liteit. Er wordt een zakkenroller ingerekend. Zou dat
door veldwachter Pieter Schipper zijn gedaan? We
kwamen hem ook in het hiervoor vermelde artikel tegen.
Met de beschrijving van de wandeling door ds. Craan-
dijk van Alkmaar naar Heiloo in 1875 lopen we aan zijn
hand door het Heilooerbos naar ons dorp. Opvallend is
zijn commentaar op de restauratie van het Witte Kerkje.
Met name het op de kerk aangebrachte pleisterwerk
vindt in zijn ogen geen genade. De wandeling door
Heiloo eindigt bij de Runxputte. De door hem gemiste
kapel staat er nu wel, want deze werd begin vorige eeuw
opnieuw gebouwd.
Naast de vaste rubriek "Zo was't/ Zo is het nu in Heiloo"
hebben we een artikel opgenomen over het Heilooer
dialect. Als u dat zelf eens wilt horen, kom dan naar de
Oudheidkamer, want daar zijn opnamen te beluisteren.
Bent u niet in de gelegenheid dan kunt u het fragment
opzoeken op de Nederlandse dialectenbank van het
Meertens Instituut.
De nieuwe redactie hoopt dat u als vanouds een interes-
sante uitgave van de Heylooer Cronyck onder ogen hebt
gekregen. Mocht u opmerkingen hebben of commentaar
willen leveren dan stellen we dat zeer op prijs.
De redactie
2 eat
