van de voormalige Duitse weermacht huisarrest
was opgelegd, maar die inmiddels weer in vrijheid
waren gesteld, in overweging niet aan de komende
vrijheidsfeesten deel te nemen. Het actief deelne-
men aan opvoeringen en dergelijke door de hier
bedoelde personen werd zelfs verboden.
Het enthousiasme voor het vieren van de bevrij-
ding was in de eerste jaren na de oorlog groot,
maar dat nam al vrij spoedig weer af. In 1953 werd
de bevrijding al niet meer gevierd. Burgemeester
Kalff vond het tragisch dat de vijfde mei "onder
tafel werd gewerkt". Dat was het antwoord dat hij
gaf op het voorstel van het communistisch raads-
lid Bosma, waarin deze de raad uimodigde zijn
teleurstelling uit te spreken over de wijze waarop
in Heiloo de Bevrijdingsdag zonder festiviteiten
was herdacht. Op de opmerking van een protes-
tants-christelijk raadslid dat dit een kwestie van de
regering was, antwoordde de burgemeester: "Zo is
het niet. Als we feest willen vieren doen we dat. De regering
kan straks wel %eggen hoe laat we te bedmoeten".
Gelukkig mag de herdenking van de Bevrijding
zich de laatste jaren wel weer in een stijgende
belangstelling verheugen, vooral ook onder de
jongeren. In 2015 is het zeventig jaar geleden dat
ons land werd bevrijd. La ten we hen die hiervoor
hun leven hebben gegeven weer massaal en op
plechtige wijze herdenken.
Bronnen
Dagblad De Hrije Alkmaarder, jaargang 1945/1946.
Dr. F. de Jong: Het Koninkrijk der Nederlanden in de
Tweede Wereldoorlog Website van Frans Speur (Canada)
Foto's: collectie Historische Vereniging Oud Heiloo en
collectie auteur
84
