weg trok tevreden klanten. De Willibrordusstichting
trok natuurlijk ook andere leveranciers aan. Vanwege
haar omvang was zij een aantrekkelijk zakelijke partner.
De burgers van Heiloo en omstreken maakten kennis
met de Willibrordusstichting door het bezoeken van
voorstellingen in de feestzaal of via de voetbalwedstrij-
den of voetbaltoernooien die er werden gespeeld. Ook
de muziekverenigingen inclusief de majorettes maakten
op deze wijze kennis. Maar veel verder reikten de kennis-
makingen met de Willibrordusstichting niet.
Afb. 6. Sigarenwinkel van Mascle, daarnaast de
kruidenierswinkel van Dick Groot.
Door buitenstaanders werd en wordt vaak de vraag
gesteld of het wel veilig was voor verplegenden en bezoe-
kers. Er kan gerust worden gesteld dat het achter de
"muren" van de stichting niet onveiliger was/is dan
daarbuiten. Als er sprake was van geweld lag dit meestal
aan de beperking van de vrijheden of de machtsstrijd die
sommige verplegenden meenden te moeten aangaan
met de patient. De psychiatrische aandoening op zich
leidde zelden tot agressie, hoewel dit soms ook wel voor-
kwam.
Op sommige afdelingen ging men eens per jaar met de
patienten naar een vakantiehuis in Vessem in Noord-
Brabant. De verplegenden sliepen dan gewoon op zaal
bij de patienten!
Ook wordt tegenwoordig regelmatig de vraag gesteld of
er ook (seksueel) misbruik bij patienten plaatsvond. Bij
de auteur zijn geen gevallen van misbruik van patienten
bekend. Dit wil niet zeggen dat dit niet voorkwam. Wel
waren er wel eens verplegenden met losse handjes en
werd er niet door iedereen respectvol met patienten
omgegaan. Verplegenden met "losse handjes" werden ter
verantwoording geroepen en kregen in de meeste geval
len slechts een herkansing.
Besluit
Dit artikel heeft vooral betrekking op het leven van de
patienten en hun zorgverleners, maar dit was natuurlijk
niet alles. Op de administratie, in de keuken en binnen
de technische dienst heerste ook grote bedrijvigheid. Dit
gold ook voor de prachtige tuinen en het hertenkamp,
zij lagen er dan ook altijd zeer verzorgd bij. Het spreekt
vanzelf dat ook op het gebied van de logistiek een en
ander gaande was. De "gele rijders" waren een vertrouwd
gezicht. Zij zorgden ervoor dat met elektrisch aangedre-
ven karretjes eten, kleding en andere materialen op tijd,
op de juiste plek werden bezorgd. In de centrale keuken
werden de maaltijden voor de patienten, broeder en
verplegers bereid. Er was zelfs een dieetkok aanwezig.
Schilders, elektriciens, loodgieters en medewerkers van
de linnendienst waren belangrijke raderen in het grote
geheel. De portiers in het hoofdgebouw en bij de poort
van het Aloysiuspaviljoen (de andere poort was toen
altijd afgesloten) droegen eraan bij dat er geen onbe-
voegden het terrein opkwamen en ze hadden een belang
rijke signaalfunctie ten aanzien van ongeoorloofd vertrek
van patienten. Vanaf 23.00 uur waren alle toegangen
uitgangen afgesloten. De administratie speelde een
belangrijke rol bij het verkrijgen van de verpleeggelden
en de uitbetaling van de salarissen en voerde ook andere
registraties uit.
Niet alleen stond dit alles allemaal in dienst van de
patienten, maar bevestigde de reputatie van de Willi
brordusstichting: het was een echt, levendig dorp binnen
het dorp Heiloo.
Noten
1 Zie o.a. De St. Willibrordusstichting in Heiloo,
Heylooer Cronyck, jg. 2, nr. 2
24 oni
