lozen zouden ook daar echter weer niet aan meedoen.
Het werk is daarna voortgezet. Men had verwacht dat
de aanleg van de nieuwe weg naar de Egmonden voor
de werklozen een uitkomst zou zijn. De start was echter
niet erg gelukkig. Maar na deze strubbelingen werden
de werkzaamheden dan toch voortgezet.
Het wegdek werd van klinkers gemaakt, met daarnaast
rijwielpaden van beton. Hier en daar werden open
ruimtes gelaten om een vrij uitzicht te houden op mooie
punten zoals duinen, torens en molens. Van de kuilen
waaruit het voor de weg benodigde zand was gehaald,
werden fraaie waterpartijen gemaakt.
Behalve de twintig meter die nodig waren voor een weg
met bermen en rijwielpaden kocht de gemeente aan
weerszijden van de weg nog een strook van 30 meter
breed. Op advies van wethouder Opdam werden de
stroken door werklozen in de zogenaamde wachtweken
geschikt gemaakt voor de verbouw van erwten en bo-
nen. Het was niet zo dat de gemeente daar veel voordeel
van had gehad, maar de mensen hadden er toch werk
door en behoefden niet gesteund te worden.
Openstelling
Op 24 juli 1935 konden zowel de Kanaalweg als de
Zeeweg worden opengesteld. Burgemeester Van Foreest
ging in zijn openingswoord in op de geschiedenis.
Hij noemde het een vreugdevolle dag voor het dorp.
De oude zegswijze: "Waar een wil is, is een weg" werd
door hem veranderd in "Waar een wil is, komt een weg".
Beide wegen waren weliswaar niet gemakkelijk tot stand
gekomen, maar nu ze gereed waren kon Heiloo er trots
op zijn. Er was een weg van oost naar west aangelegd en
er was een verbinding met groot water tot stand geko
men. Bovendien was er nuttig werk verricht ten bate van
de werklozen.
De burgemeester bracht dank aan alien die hun mede-
werking verleenden. In de eerste plaats de raadsleden
Opdam en Kostelijk die een belangrijk aandeel hadden
in de aanleg en verder aan de uitvoerders, de architect
Verheij, de architect van Nes voor de beplanting en te-
vens aan de ambtenaren, de opzichters en de werklieden
zelf. Tot zover burgemeester Van Foreest.
Nadat door het gemeentebestuur koffie was aangeboden,
begaven de genodigden zich met de inmiddels voorge-
reden auto's naar de Kanaalweg, de voormalige Bullaan.
Aan het begin van de weg was een perkje geraniums aan
gelegd en een eindje verderop was een ereboog geplaatst,
waaromheen zich al een groot aantal mensen had op-
gesteld om getuige te kunnen zijn van een voor Heiloo
historische gebeurtenis. Het muziekgezelschap Eensge-
zindheid had zich achter het vaandel opgesteld en een
dochtertje van het raadslid dr. Barnhoorn stond gereed
om een schaar aan te bieden aan de Commissaris van
de Koningin, die daarop het lint doorknipte dat tot dan
de vrije doorgang afsloot. Hierna ging een hoera op en
zette de muziek het Wilhelmus in. Vervolgens reden de
auto's over de 5 meter brede weg naar het kanaal. Aan
weerszijden van de ruim 3 kilometer lange weg waren
bomen geplant. De weg bood Heiloo de gelegenheid tot
de aanleg van een goede los- en laadplaats voor af- en
aan te voeren vrachten. De toen nog weinige bewoners
van de weg hadden de vlag uitgestoken.
Afb. 3. Feestelijke openstelling Kanaalweg en Zeeweg op
24 juli 1935
Aan de Zeeweg, waar eveneens erebogen waren geplaatst,
herhaalde zich hetzelfde ritueel: muziek, het doorknip-
pen van het lint, hoerageroep en het nemen van foto's.
Naar men verwachtte zou deze weg over enige jaren stel-
lig tot een der mooiste wegen van de streek behoren met
zijn bebossing en mooie uitzichten, zijn bloemen en wa
terpartijen waarvan door wandelaars zou kunnen wor
den genoten. Voor hun gemak waren hier en daar dan
ook al banken geplaatst. Deze weg verkortte Heiloo's
verbinding met de zee met ongeveer 4 kilometer en dat
is ongeveer de helft van de Vennewatersweg. Toen ook
de Zeeweg tot het einde was afgereden werd de terugreis
naar Heiloo aanvaard.
De crisisjaren hadden daarmee toch nog een positief re-
sultaat opgeleverd.
^11
