Gesprek met mw. Bloemhoff, najaar 2007
Mw. Bloemhoff- de Geus is de laatste bewoner van
de pastorie die nog leeft.
Zij was gehuwd met dominee Bloemhoff die in 1968
overleed. We hebben een gesprek met haar in haar
appartement in het verzorgingstehuis 'De Loet' in
Heiloo.
Hoewel de conversatie door de hardhorendheid van
mw. Bloemhoff wordt bemoeilijkt, zijn haar ant
woorden duidelijk genoeg. We willen vooral graag
van haar horen wat het betekende te wonen in het
relatief grote huis.
Ze heeft er met veel plezier gewoond. "Een mooi
centraal punt in Heiloo". Zij vond het eigenlijk jam
mer dat ze in 1956 verhuizen moest naar een
huis op de Kennemerstraatweg. De aanleiding van
de verhuizing was niet, zoals ergens is geschreven,
dat het huis niet goed bewoonbaar meer was. De do
minee ging in 1956 met emeritaat en de Hervormde
Gemeente vond dat een goede aanleiding om voor
de nieuwe voorganger een 'burgerwoning' te kopen
aan de Van Doornstraat. Blijkbaar liepen de kosten
voor onderhoud en verwarming te hoog op.
Op onze vraag of de pastorie destijds al enigszins
vervallen was, krijgen we een heel stellig antwoord.
"Zeker niet, het was een heel prettig huis om in te
wonen, 's Winters weliswaar wat koud, maar we
waren toen een stuk jonger en we konden wel wat
hebben". Een hele belevenis was het stoken van de
centrale verwarming. Deze werd gestookt met kolen.
De kolen werden aan de zijkant van het huis in de
kelder gestort. Het schoonhouden van het grote huis
was geen probleem. Er was wel, voor drie dagen in
de week, huishoudelijke hulp.
Er werd door de dominee en zijn echtgenote geen
huur betaald. Gebruik van de woning was een on
derdeel van het traktement.
Achter het huis was een mooie, grote tuin. "De cour,
noemden wij die", zegt mw. Bloemhoff, "er was een
prachtige seringenboom".
Het domineespaar had veel aanloop. "Meestal wer
den de vergaderingen van de kerkenraad en andere
besprekingen hier in huis gehouden". Een plezierige
tijd. Heiloo was nog niet zo groot. Je kende heel veel
mensen. "Heiloo was één grote familie". Van de do
mineesvrouw werd verwacht dat ze op bezoek ging
bij zieken en ouderen. Ze deed dat met veel genoe
gen.
Nog even over het traktement van de dominee. Be
langrijk waren wel de inkomsten uit andere betrek
kingen. Zo gaf ds. Bloemhoff les op de Kweekschool
in Alkmaar en verleende hij allerlei andere diensten,
bijvoorbeeld in het Westerlicht in Alkmaar.
Een mooie tijd in de pastorie aan de zijde van de
domineezegt zij.
Afsluitend wijst zij nog op iets opmerkelijks: "Uit
het raam in de voorkamer kijkend had ik permanent
zicht op het familiegraf van mijn familie, de familie
De Geus, ook van mijn ouders". "Wel heel apart",
vindt zij.
We nemen afscheid en lopend van De Loet naar het
dorpscentrum kunnen we het niet laten even een be
zoek te brengen aan het oude kerkhof van De Witte
Kerk. Het familiegraf van de familie De Geus blijkt
niet moeilijk te vinden.
Mw. Bloemhoff samen Bep van Vliet, oud-bestuurslid
van Oud Heiloo, 2007
20
