Het vliegveld van Heiloo Weinig mensen weten dat in de jaren van de tweede wereldoorlog in Heiloo een schijnvlieg- veld werd aangelegd. In het boek "Vliegveld van Bergen 1938-1945" door J.H. Schuurman wordt ook het schijnvliegveld in Heiloo genoemd. Daarin wordt ook verteld dat het vliegveld van Bergen, dat werd aangelegd in de dertiger jaren, al vroeg in 1940 door de Duitse bezetter bruik baar werd gemaakt voor de eigen doeleinden. Daardoor werd tijdens de oorlogsjaren dit Bergense vliegveld een doelwit van de geallieerden. Om de aanvallen van de geallieerden te voorkomen of om de geallieerden te mis leiden werd in Heiloo in de Vennewaterspolder door de Duitsers een schijnvliegveld (met de code naam SF-12: Scheinflughafen -12 aangelegd. Dit schijnvliegveld komt te liggen in het gebied tussen de Zanddijk en de Vennewatersweg en de Westerweg en de Limmerweg. Het vliegveld van Bergen werd juist zoveel mogelijk gecamoufleerd.Dat vliegveld moest door de geallieerde vliegers worden aangezien als normaal polderlandschap. Daarom werden daar in het gras met verf nepsloten aangebracht. In een artikel in het blad van de Egmondse Historische Vereniging "Geestgronden" (1999) schrijft R. Leijen 2) een interessant en uitgebreid artikel "Het schijnvliegveld in de Vennewaterspolder". De conclusie in dat artikel is dat er in de oorlogsjaren inderdaad wel aanvallen zijn geweest op het schijnvliegveld die bedoeld waren voor het vliegveld Bergen. Het moet voor Heiloo in de oorlogsjaren een extra ri sico geweest zijn. Hoewel de Engelsen wel op de hoogte waren van deze misleiding, zijn er toch enkele lucht aanvallen en bombardementen in Heiloo geweest, die verklaard kunnen worden als aanvallen op het schijn vliegveld. Niet in grote aantallen en niet altijd op de juiste plaats, maar men heeft het schijnvliegveld soms aangezien als het vliegveld van Bergen. Dat de Engelsen op de hoogte zijn geweest blijkt wel uit het rapport (zie bijlage 1 bij dit artikel) afkomstig van het Nationaal Archief van het Verenigd Koninkrijk. In dit rapportgemaakt op basis van door Engelse vliegers gemaakte foto's, wordt een startbaan van ongeveer 800 yards (ongeveer 730 m) genoemd. Ook de verlichting en een hangar en de juiste locatie worden vermeld. Reden genoeg om eens te praten met mensen die de aanleg en het functioneren van het schijnvliegveld per soonlijk hebben meegemaakt. Daarbij komt nog het feit dat het bestaan van dit schijnvliegveld bij weinig men sen bekend is. Wij stellen het dan ook erg op prijs dat we gesprekken konden voeren met de heren Jan Piet Rotteveel (acht jaar oud toen de oorlog uitbrak, woonde toen aan de Westerweg) en Kees Kuijs (elf jaar toen de oorlog uitbrak, woonde toen aan de Vennewatersweg). Zij maakten mee dat de Duitse bezetter op het land van hun ouders het schijnvliegveld aanlegde en ook de ac ties uitvoerde waardoor dat schijnvliegveld echt moest lijken. Het onderstaand verslag is een weergave van een gesprek met hen over die periode. Gesprek met Jan Piet Rotteveel (geboren in 1932) en Kees Kuijs (geboren in 1929) gehouden in de zomer van 2007 We beginnen met de beschrijving van het schijnvliegveld Het schijnvliegveld was natuurlijk geen echt vliegveld, vertelt Kees Kuijs. De Duitsers hadden drie rails neer gelegd en die lagen op drie stukken land van ons en op twee stukken land van Rotteveel. Op die rails stond een lorrie met daarop een houten vliegtuig. De rails konden onder stroom gezet worden en dan begon de lorrie met het vliegtuig te rijden. Als hij op het eind was, reed hij over een schakelaar, stopte en reed in donker terug. Het gebeurde allemaal 's nachts. Eigenlijk begon de actie als je het gezoem van aankomende vliegtuigen hoorde. Op het land stonden schijnwerpers en er waren van die zwarte gummi kabels aangelegd. De verlichting ging aan en het vliegtuig ging rijden. Het moest op een startbaan lijken. De bediening vond plaats vanuit een bunker in Egmond-Binnen, die was gebouwd achter de drie hui zen die tegenover de abdij stonden. De rails liepen bij ons vandaan een stuk vanaf de Venne watersweg in de Middelweid en liepen over de Middel- weid en het Piet Zeemansland en eindigde op de Hoge Petten van Rotteveel. Er stonden ook allemaal hoge dennenhouten palen met een ijzeren pen erop. Dat was om te voorkomen HEYLOOER CRONYCK yy> 11

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Heylooer Cronyck | 2007 | | pagina 13