haald. Maar desondanks is "De Kring van Heiloo" een markant verschijnsel geweest. Zo niet in de geschiedenis van de Nederlandse letter kunde, dan toch in de geschiedenis van Heiloo. Wim Buwalda (Afb. 7: Borstbeeld van Hasebroek in het Rijksmuseum) stichtelijke poëzie, onderhield zijn vriendschappen, bleef schrijvers ontvangen en coachte jonge schrijvers. Nog tijdens zijn leven betoonde men hem een grote eer: er werd een borstbeeld van hem onthuld in het Rijks museum. Hij is ook vernoemd met straatnamen in Hei loo (Hasebroekweg) en Amsterdam Hasebroekstraat. In het voorjaar van 1896, te Amsterdam, op drieëntach- tigjarige leeftijd stierf Hasebroek. Hij werd begraven op Zorgvlied. "De wind loeide, de regen kletterde neer op vrienden en volgelingen van den ontslapene Er wa ren geen naaste verwanten meer bij de begrafenis, ook Beets ontbrak (hoge leeftijd?). De bezittingen van Hase broek werden geveild. Toen ook Beets een aantal jaren later stierf was dit het einde van de 'domineesliteratuur'. Een groep jonge 're volutionairen' (de 'Tachtigers') had de macht gegrepen. Hasebroek ("Mijn lied zal met mijn leven sterven. Hofdijk, Potgieter en Kneppelhout worden niet meer gelezen en zijn we misschien wel vergeten. Beets en Toussaint worden nog incidenteel gelezen en aange- 10 (W HEYLOOER CRONYCK

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Heylooer Cronyck | 2007 | | pagina 12