haald. Maar desondanks is "De Kring van Heiloo" een
markant verschijnsel geweest.
Zo niet in de geschiedenis van de Nederlandse letter
kunde, dan toch in de geschiedenis van Heiloo.
Wim Buwalda
(Afb. 7: Borstbeeld van Hasebroek in het Rijksmuseum)
stichtelijke poëzie, onderhield zijn vriendschappen,
bleef schrijvers ontvangen en coachte jonge schrijvers.
Nog tijdens zijn leven betoonde men hem een grote eer:
er werd een borstbeeld van hem onthuld in het Rijks
museum. Hij is ook vernoemd met straatnamen in Hei
loo (Hasebroekweg) en Amsterdam Hasebroekstraat.
In het voorjaar van 1896, te Amsterdam, op drieëntach-
tigjarige leeftijd stierf Hasebroek. Hij werd begraven
op Zorgvlied. "De wind loeide, de regen kletterde neer op
vrienden en volgelingen van den ontslapene Er wa
ren geen naaste verwanten meer bij de begrafenis, ook
Beets ontbrak (hoge leeftijd?). De bezittingen van Hase
broek werden geveild.
Toen ook Beets een aantal jaren later stierf was dit het
einde van de 'domineesliteratuur'. Een groep jonge 're
volutionairen' (de 'Tachtigers') had de macht gegrepen.
Hasebroek ("Mijn lied zal met mijn leven sterven.
Hofdijk, Potgieter en Kneppelhout worden niet meer
gelezen en zijn we misschien wel vergeten. Beets en
Toussaint worden nog incidenteel gelezen en aange-
10 (W HEYLOOER CRONYCK
