In de week van 5 tot 12 Augustus 1945 werden de bevrijdingsfeesten
gevierd. Deze werden begonnen op Zondag 5 Augustus met wijdingsdiensten in
de drie kerken ter herdenking van de gevallenen; in de wijdingsdienst in de Witte
Kerk, geleid door Dominee Bloemhoff, verleende de heer P. Dalenberg als
zanger zijn medewerking, waardoor het geheel een byzonder karakter werd
gegeven.
Hierop volgde op Maandag 6 Augustus de onthulling van het monument
onder grote belangstelling van de zijde der bevolking - en ongetwijfeld onder
aanwezigheid van velen van de genodigden. Als plaats was gekozen voor het
"Groentje", een driehoekig stuk grasland, waarop een aantal iepen stonden,
gelegen in het centrum van het dorp, schuin tegenover de Ned. Hervormde
Pastorie, tussen de Nicolaas Beetsweg en Kennemerstraatweg. De voorzitter van
het Oranjecomité, Dominee Bloemhoff, bood het officieel aan de loco-burge
meester van Heiloo aan. Nadat een kinderkoortje "Wilt heden nu treden" had
gezongen, wees Dominee Bloemhoff erop, hoe men aan de vooravond van de
bevrijdingsfeesten hen wilde gedenken, die trouw tot in de dood voor de bevrij
ding van ons land het hoogste hadden gegeven wat de mens heeft. Hierna droeg
hij het gedenkteken over aan het gemeentebestuur en de bevolking en verzocht
daarbij de omwonenden hun medewerking te verlenen om plantsoen en gedenkte
ken voor baldadigheid te bewaren. Daarop volgde de onthulling, waarna een
groot aantal bloemstukken en kransen aan de voet van het monument werden
neergelegd.
Vervolgens gaf loco-burgemeester Vennik in zijn antwoord-rede een kort
overzicht van de gebeurtenissen in de dagen van Mei 1940 en de daaropvolgende
zich langzaam verscherpende terreur van de bezetter. Hij bracht dank aan de
ontwerper, de Heilooër architect Groen, en aan hen, die hun medewerking aan
de totstandkoming hadden verleend. Namens de gezamenlijke verzetsorganisaties
sprak de heer Kieboom nog een kort herdenkingswoord, waarbij hij verklaarde,
dat alles zou worden gedaan om de gemeenschap het offer der gevallenen
waardig te doen zijn.
Er wordt een beplantingsplan opgesteld voor het Groentje, dat goedge
keurd wordt door de architect Groen, de ontwerper van het monument, doch dat
niet de instemming heeft van alle bewoners, want een jaar later wordt geklaagd
door een der omwonenden over de hoog opgaande beplanting, die het uitzicht
ontneemt. Van de andere kant beklaagt de gemeente zich erover, dat met name
de omwonenden niet de vereiste zorg betrachten ten aanzien van het plantsoen
waarin het monument staat: de kinderen mogen er niet in spelen, en men mag er
42