direct gedaan. Bij serenades gebeurde het nogal eens dat na afloop het korps niet in zijn ge
heel terugging. Om geen pet-figuur te hoeven slaan, werd dit aangepakt door de vergadering.
Bij het inhalen van Duitse voetballers was er geen muziek omdat de leden het lieten afweten,
er waren volgens de voorzitter geen blazers genoeg. Sint Caecilia kwam langzamerhand in
een fase terecht waarin weinig meer viel te beleven. Ook de notulen der vergaderingen vertel
len maar weinig in die dagen. Het Vendel had intussen toch een eigen bestuur gekregen maar
dit werd in 1956 alweer ontbonden omdat de leden hiervan niet kwamen opdagen bij de alge
mene ledenvergaderingen. Door de Gemeente wordt de vraag gesteld of er mogelijkheden
waren om te fuseren met de fanfare „Eensgezindheid". Na enige twijfwl wordt dit afgewe
zen. Het slechte repetitiebezoek verandert niet, en ook vertrekken enkele leden in verband
met de dienstplicht, en.tanden trekken!
Toch wordt een uniform-aktie op touw gezet en wordt bij de gemeente een subsidieverhoging
gevraagd. Dit verzoek wordt gehonoreerd in 1957, het subsidie wordt verhoogd van 300,
tot 1.000,en nu kan het salaris van de dirigent worden aangepast aan het peil zoals is
aangegeven door de Bond van muziek-dirigenten.
Aan het einde van 1957 komt er toch enige aktie onder de leden, er worden zeven nieuwe
en 13 tweedehands instrumenten aangeschaft en het Vendel krijgt een wimpel! Ook start de
heer Oly met een leerlingencursus.
Op het concours te Heemskerk werd alleen meegedaan aan de marswedstrijden waar een
eerste prijs werd behaald, het Vendel behaalde daar een tweede prijs.
In 1958 werd, door de schuld der leden zelf, en door het overlijden van het trouwe lid de
heer Th. Morsch, niet meegedaan aan het Bondsconcours. Op de tweede halfjaarlijkse verga
dering werd besloten op de eerste zondag na 22 november (de feestdag van Sint Caecilia) jaar
lijks een H.Mis te laten lezen ter intentie van overleden leden. Tijdens diezelfde vergadering
werd besloten om de vereniging om te schakelen van Fanfare naar Harmonie. Dit was een
eerste aanzet om uit het dal te geraken waar de vereniging de laatste zes jaren in was geraakt.
Dit besluit betekende veel aktie voor de leden. Oud-papier, Persil-actie, Collectes bij de kerk,
en een contributieverhoging van een dubbeltje. Voortaan zal er ook een begroting worden
opgesteld.
Op 1 februari 1959 trad Sint Caecilia op het donateursconcert in de Willibrordusstichting op
als Harmonie. Aanvankelijk wat onwennig, waren de toehoorders toch tevreden. Tijdens de
vergadering in februari werd de eerste begroting gepresenteerd en werd de heer W. Gallee,
hoofd van de R.K. jongensschool, aan het bestuur toegevoegd als algemeen adviseur. Het
Vendel blijft tevreden over de gang van zaken maar laat zich niet zien op de vergaderingen.
In de rondvraag is er ook steeds de vraag naar een nieuw vaandel, maar men vindt het Uni
formfonds urgenter en het vaandel moet wachten. In verband met de overschakeling van fan
fare naar harmonie wordt besloten vooreerst niet mee te doen aan concoursen. Dit tot grote
teleurstelling van velen, want het is een van de weinige uitgaansdagen van de leden. De vereni
ging gaat in deze dagen weinig de straat op, resultaat dat enkele leden overgaan naar een an
dere vereniging. Door een bepaalde regeling (TIKO) wordt in 1960 de vereniging verplicht
om elke maand een keer buiten de kerk een collecte te verzorgen.
In 1961 wordt definitief een uniformfonds in het leven geroepen, de leden dienen hieraan
10,te betalen en daarna wekelijks een kwartje. De zangvereniging „Nieuw Leven" werkt
mee aan het donateursconcert, ook in 1962 en beide keren was het een succes.
