Tijdens een repetitie.
mee dat men met de instrumenten knel kwam te zitten. Er werd besloten een geheel nieuwe
bezetting te kopen. Daar was natuurlijk geen geld voor, maar er werd een lening aangegaan
en de instrumenten kwamen er, 27 in getal. Je zou zeggen dat het nu weer allemaal voor me
kaar was, maar de oorlog woedde nog steeds en verschillende jonge krachten moesten onder
duiken of werden weggevoerd naar Duitsland. Als klap op de vuurpijl moest men om acht
uur 's avonds binnen zijn en het was weer eens gedaan met het korps. Alles stond stil, totdat
in 1945 de bevrijding kwam. Na aan verschillende feesten te hebben meegedaan wist het
bestuur van de leden gedaan te krijgen dat er een rondgang met collecte door het dorp gehou
den werd. Het werd een reuze financieel succes, er werd niet minder dan 1.300,opgehaald
waarmee de grote instrumentenschuld kon worden betaald.
Toch was - door de oorlog - de geest van het korps verzwakt, er zat geen fut meer in de leden
hoewel directeur en bestuur hun uiterste best deden. De mensen waren vrij en wilden zich
niet meer binden leek het wel, zo zelfs dat er op de jaarvergadering nog slechts 13 van de
34
1
