Heiloo had toen nog een sterk agrarisch karakter. Voorts vestigden zich hier vele gepensioneerden, vooral marinemensen en kleine renteniers. Dan was er de middenstand met zijn vele winkels en winkeltjes. In het centrum had je bijvoorbeeld zo'n zes zeven kruideniers. Dat waren ook de mensen, die het verenigingsleven op gang hielden: toneelverenigingen, mu ziekgezelschappen e.d. We noemen in dit verband ook de vrij willige brandweer. Het ging mij intussen nogal voor de wind. Zo werd ik vast benoemd, hetgeen een salarisverhoging van 1000,= bete kende. We voelden ons ongekend rijk. We besloten te trouwen en dat betekende een huis zoeken. Nu, dat zoeken viel nogal mee. Er stonden minstens 40 huizen te huur. Er was dus volop keus. We kwamen terecht in de Schuine Hondsbosschelaan. De huur bedroeg 22,= per maand. Het was een gezellige buurt. Ik noem wat buren. Naast ons woonde een gepensioneerde portier van het Wilhelmina Gasthuis in Amsterdam, die over zijn werk sprak alsof hij directeur van dat ziekenhuis was geweest. Tegenover woonde een gepensi oneerde man van de Gemeentetram in Amsterdam en een gepensio neerde marineman uit Den Helder. Voorts niet te vergeten de familie Triebling, dat wil zeggen de ouders van de man met de baard. Arie was toen nog thuis. Ik bedoel Arie, die later on- der leiding van broer (die met de baard dus) in Heiloo met huishoudelijke artikelen ventte. Die woonden toen met hun zuster Betsy in "Beppy Epy" aan de Heerenweg. Velen in Heiloo zullen zich die kleurrijke familie herinneren. Onze huisbaas was Wallant (die leeft nog, 94 jaar) en de makelaar door mid del van wie wij het huis huurden was ook een marineman (Munt- jewerf). In de Schuine Laan woonden ook vele forensen, die dage lijks op de fiets naar Alkmaar gingen. Zelf ging ik rustig wandelend naar school. Wat een heerlijke tijd! Nu moet men veelal 30 a 40 km daags afleggen (zeg maar: afjakkeren) in de auto om op zijn werkbestemming te komen. Ons huis moest uiteraard gestoffeerd en gemeubileerd worden. De Fa. Korstanje heeft dat tot onze volle tevreden heid uitgevoerd. En wat kostte dat allemaal? Stoelen, tafel, vloerbedekking en gordijnen en noem maar op. Met 500,= was dat bekeken. In zo'n geval zegt men: "Kom daar nou ereis om!" - 54

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Heylooer Cronyck | 1984 | | pagina 8