paar proppen papier kon je wel een paar suikerbietenkoekjes pulpkoek-
jes) bakken.
De noodkachels waren groter, ongeveer 60 cm hoog en stonden op poten.
Meestal werden zij gemaakt van een vuilnisbak.
Waar vroeger azijn, citroen of iets anders werd gebruikt, kon men nu
Van Houtens Limonsecco kopen, zuinig en voordelig: 50 cent per potje.
WAAR BLEVEN DE BOMEN AAN DE KENNEMERSTRAATWEG?
Met bloed, zweet en nee, net geen tranen, werd geprobeerd de kachel bran
dend te houden in die laatste, barre oorlogswinter.
Twee broers zouden, met hun zwager, die er niet zo ver vandaan woonde,
op een mooie avond een boom gaan omzagen, vlak bij de Kapellaan. Het
moest kunnen, achter door de tuinen, een prima zaagje en een sterk touw
om de boom om te halen als er ver genoeg doorgezaagd was. Het was sper
tijd, dus veel verkeer was er niet. Alleen, het verkeer, dat er was,
was wel dubbel gevaarlijk, dat waren Duitsers.
Een op de uitkijk en twee zagen, jongenslief, wat was dat een mooie
boom! Geprobeerd werd, of hij ver genoeg door was, dan het touw erom en
met zijn drietjes trekken. Het ging prima, de boom kraakte dat het een
aard had en.... ging precies de verkeerde kant op, dwars over de Kenne-
merstraatweg.
Nu was het zaak, de boom zo snel mogelijk van zijn takken te ontdoen en
van de weg te trekken. Grote schrik, de "uitkijk" zag een licht aanko
men, dat kon alleen een Duitser zijn. Er was niets aan te doen, het ve
ge lijf redden was het enige waar nu nog aan gedacht werd.. Als ze de
boom niet op tijd zagen zou de auto zo de boom raken, met alle gevolgen
van dien. De jongste broer kroop aan de overkant van de Kennemerstraat
weg de "beek" in, de andere twee liepen voor hun leven, dwars door de
tuinen van Gerbrand Kieft tot aan de Hoogeweg toe.
De Duitsers, want zij waren het inderdaad, zagen de boom op tijd, stop
ten en schreeuwden van "sabotage", zoeklichten flitsten over de tuinen,
maar de twee hardlopers waren al buiten gevaar. Aan het eind van de tuin
stopten ze en de voorste zei: "Gunst, man, ben jij het? Ik dacht, dat je
een Duitser was. Ik liep voor mijn leven".
Groot geluk intussen was, dat de Duitsers kennelijk enorm veel haast
hadden, represailles waren voor dit soort "wandaden" meestal niet onge
bruikelijk.
Ze gingen richting Heiloo er. waarschuwden de Gemeenteveldwachter, Tho
mas Geertsma die de volgende dag een kijkje ging nemen. De Duitsers
hadden zelf de boom van de weg gesleept maar hadden wel het prachtige
touw meegenomen.'
Het zaagje werd 's avonds nog teruggevonden, het stond keurig tegen de
heg en blonk in het maanlicht.
De boom werd door kantonnier Le Loux van Rijkswaterstaat weggehaald en
heeft zijn weg wel gevonden, maar niet in de kachel van de drie hard
lopers!
=3=