paar proppen papier kon je wel een paar suikerbietenkoekjes pulpkoek- jes) bakken. De noodkachels waren groter, ongeveer 60 cm hoog en stonden op poten. Meestal werden zij gemaakt van een vuilnisbak. Waar vroeger azijn, citroen of iets anders werd gebruikt, kon men nu Van Houtens Limonsecco kopen, zuinig en voordelig: 50 cent per potje. WAAR BLEVEN DE BOMEN AAN DE KENNEMERSTRAATWEG? Met bloed, zweet en nee, net geen tranen, werd geprobeerd de kachel bran dend te houden in die laatste, barre oorlogswinter. Twee broers zouden, met hun zwager, die er niet zo ver vandaan woonde, op een mooie avond een boom gaan omzagen, vlak bij de Kapellaan. Het moest kunnen, achter door de tuinen, een prima zaagje en een sterk touw om de boom om te halen als er ver genoeg doorgezaagd was. Het was sper tijd, dus veel verkeer was er niet. Alleen, het verkeer, dat er was, was wel dubbel gevaarlijk, dat waren Duitsers. Een op de uitkijk en twee zagen, jongenslief, wat was dat een mooie boom! Geprobeerd werd, of hij ver genoeg door was, dan het touw erom en met zijn drietjes trekken. Het ging prima, de boom kraakte dat het een aard had en.... ging precies de verkeerde kant op, dwars over de Kenne- merstraatweg. Nu was het zaak, de boom zo snel mogelijk van zijn takken te ontdoen en van de weg te trekken. Grote schrik, de "uitkijk" zag een licht aanko men, dat kon alleen een Duitser zijn. Er was niets aan te doen, het ve ge lijf redden was het enige waar nu nog aan gedacht werd.. Als ze de boom niet op tijd zagen zou de auto zo de boom raken, met alle gevolgen van dien. De jongste broer kroop aan de overkant van de Kennemerstraat weg de "beek" in, de andere twee liepen voor hun leven, dwars door de tuinen van Gerbrand Kieft tot aan de Hoogeweg toe. De Duitsers, want zij waren het inderdaad, zagen de boom op tijd, stop ten en schreeuwden van "sabotage", zoeklichten flitsten over de tuinen, maar de twee hardlopers waren al buiten gevaar. Aan het eind van de tuin stopten ze en de voorste zei: "Gunst, man, ben jij het? Ik dacht, dat je een Duitser was. Ik liep voor mijn leven". Groot geluk intussen was, dat de Duitsers kennelijk enorm veel haast hadden, represailles waren voor dit soort "wandaden" meestal niet onge bruikelijk. Ze gingen richting Heiloo er. waarschuwden de Gemeenteveldwachter, Tho mas Geertsma die de volgende dag een kijkje ging nemen. De Duitsers hadden zelf de boom van de weg gesleept maar hadden wel het prachtige touw meegenomen.' Het zaagje werd 's avonds nog teruggevonden, het stond keurig tegen de heg en blonk in het maanlicht. De boom werd door kantonnier Le Loux van Rijkswaterstaat weggehaald en heeft zijn weg wel gevonden, maar niet in de kachel van de drie hard lopers! =3=

Tijdschriften Regionaal Archief Alkmaar

Heylooer Cronyck | 1980 | | pagina 5