Het ging niet echt makkelijk in het begin en men ging
van start met een lege kas. "De bezoekers kwamen
rechtstreeks uit de kerk en hielden zich bezig met
praten, dammen of biljarten. Zij namen een glaasje fris,
een kop koffie of aten een gevulde koek. Dat was het
vertier voor de jeugd", aldus Ben Mijnders. Het roer
moest om. De nieuwe club wilde ook het andere lokaal
op de bovenverdieping in gebruik nemen en kreeg van
de kerk daarvoor toestemming.
plaatsvinden. Nadat het gebouw een half jaar gesloten
was geweest vanwege de verplichte verbouwingen
in verband met de nieuwe veiligheidseisen werd het
pand in 1978 feestelijk heropend door burgemeester
de Sonnaville. De Storey Club wilde de lokalen
beneden in eigen beheer opknappen om daar de
dans- en muziekavonden te houden, want dit was van
'levensbelang'. De gemeenteraad en diverse politieke
partijen waren de Storey Club goedgezind, de gemeente
betaalde de kosten."
In 1972 kreeg de Storey Club een
drankvergunning. Hiervoor moest men
wel het plafond verhogen en een brandtrap
plaatsen. De Storey Club kon nu ook
dansavonden organiseren, hetgeen met name
na 1975 veelvuldig gebeurde.
1977 was een moeilijk jaar. Er werd flink
verbouwd, de club kreeg een nieuwe bar,
centrale verwarming en een nieuwe vloer. "N et
voordat de verbouwing klaar was, kwam de gemeente
met een vernietigend rapport over de brandveiligheid.
Er moest opnieuw worden geïnvesteerd in het
elektriciteitsnet, een nieuwe brandtrap en een nieuw
plafond. Door zelfwerkzaamheid kon men een flink
deel van de kosten dekken. De gemeente sprong bij in
de kosten, maar de Storey Club moest zelf het grootste
deel opbrengen. Een aantal acties moest het resterende
bedrag bijeen gaan brengen.
Een andere tegenvaller was dat er op de bovenverdieping
geen dans- of muziekavonden meer mochten
De Storey Club in 2008
plaats. "Op 2 februari 1989 ging de Storey Club weer
open in het pand 'De Toekomst'. Wethouder Willem
Veldt verrichtte namens de gemeente de opening van
het nieuwe onderkomen." Het nieuwe bestuur ging
voortvarend te werk en organiseerde thema-avonden,
zoals politieke bijeenkomsten, jeugddisco-avonden,
een cabaretavond en uiteraard de muziekavonden met
bandjes."
Gaandeweg werd steeds duidelijker dat ook het 'nieuwe'
onderkomen in deplorabele staat verkeerde. "In 1999
Met wat financiële steun van de kerk kon men de boel
opknappen. De jeugd ging voortvarend te werk; de
stenen tussenmuur werd gesloopt, het oude elektra
uit de jaren dertig werd vervangen en er werd driftig
geschilderd. Men ging in het begin nog onder de naam
'Loop-in' door het leven, maar al spoedig werd de naam
veranderd in 'Storey Club'. Dit is een combinatie van
'storey' (etage) en 'story' (verhaal) en dat laatste vooral
omdat er in het dorp allerlei verhalen gingen over wat
er allemaal wel niet gebeurde.
In september 1968 werd de 'Storey Club' officieel
als jongerenvereniging vastgelegd. Men had op dat
moment al 68 leden. De naamsverandering was ook
om duidelijk te maken dat er geen binding meer was
met de voormalige 'loop-in'. De Storey Club
was een club voor iedereen geworden. Na
maanden van klussen was op zaterdagavond
19 oktober 1968 de officiële opening."
Een jaar later werd het gebouw en de omliggende
grond door de gemeente aangekocht. "In 1987 kocht
de gemeente café 'De Toekomst' om hier de Storey
Club onder te brengen.
De oude kaasfabriek 'De Hoop', waar de Storey Club
al die jaren had gezeten, werd gesloopt. Op deze plek
moest het nieuwe Wilhelminaplein met de nodige
appartementen komen.
Dit was voor Ben Mijnders het moment om ermee te
stoppen. 20 jaar van verbouwen en onderhandelen met
kerk en gemeente om het beste voor de jeugd eruit te
halen mogen niet worden onderschat."
Er volgde een lange periode van verbouwen en
verhuizen, ook vond er een soort heroprichting
