Ik antwoordde maar van: "Ja hoor." Ik was volkomen leeg
van binnen. Toen ik weer terugging, liepen de Duitsers nog
voor mij uit, ze liepen rustig. Ook ik had geen haast, dat snap
je zeker wel. Als ze nu maar niet omkijken, ik zal jullie heus
niet voorbij lopen. Ze liepen gewoon met elkaar te praten en
hadden soms de grootste gein! Ze liepen mijn huis voorbij.
Waren ze mijn erf opgegaan, dan had ik mij teruggetrokken
bij iemand anders. "Alles goed gegaan?" vroeg mijn vrouw. "Ja
hoor", en toen kon ik het haar wel vertellen van die soldaten.
Allen die toen die dag zijn weggehaald zijn teruggekomen. De
meeste van hen hebben het heel erg slecht gehad. Mijn broer
Jan is wel in de kampen van Amsterdam en Amersfoort ge
weest. Op transport naar Duitsland per goederentrein
's nachts, nog net voor de Duitse grens, zijn ze uit de wagon
gesprongen. Er lag nogal wat sneeuw ter plaatse. Met z'n
drieën zijn ze, na het uitspringen, bij elkaar gekomen. Samen
(Jan, Pé Hollenberg Pzn. en van Dale) hebben ze onderdak
gezocht. Eerst bij een boerderij. Die was van goede mensen,
net als zoveel Nederlanders daar aan de Duitse grens. Deze
mensen hebben naast hun beste eten zoveel mogelijk goede
en schone kleren gegeven. De Akersloters zijn door de ondergrondse bewe
ging aan verschillende adressen doorgegeven. Na lang wachten (ze konden
geen bericht naar huis sturen, dat was te gevaarlijk) zijn ze uiteindelijk met
papieren, voorzien van Duitse stempels en handtekeningen, zogenaamd als
krank uit Duitsland naar Holland teruggestuurd (afgekeurd). U kunt zeker wel
begrijpen wat een angst ze hadden, toen ze in de eerste trein moesten stappen
en daar door de Duitse controle moesten. Zullen onze papieren wel goed
zijn? Ja hoor, dat was in orde.
Meer kan ik er niet van vertellen. Dat zouden ze zelf moeten doen. Maar
zoals ik al eerder schreef, zij willen er nu liever niet meer over vertellen, en
terecht misschien. Alle avonden nog hoort en ziet u op radio en teevee de
gruwelijkste dingen. Hoe gruwelijk is dat dan wel? Hoeveel verdriet en pijn
worden dagelijks door al deze arme mensen geleden? Weten wij dat wel? Ja,
maar de bovengenoemde drie mannen, die dit aan den lijve hebben onder
vonden, kunnen zich dat duizend maal beter beseffen dan wie dan ook. Hoe
zullen wij allen dat beter kunnen zonder Hem, Onze God?
Freek Kerssens
Noot van de herschrijver Sjaak Olgers: Bij het herschrijven heb ik zoveel als mogelijk
rekening gehouden met de originele vertelling.
47
Freek Kerssens.
