JL JLerinneringen uit de Tweede
Wereldoorlog, deel 3
Razzia in Akersloot
Het zal zo ongeveer in de herfst van 1944 geweest zijn, toen op een morgen
om circa half acht in de ochtend buurvrouw Kaandorp, die tegenover ons
woonde, vliegensvlug aan kwam lopen en zei: "Buurman, je moet weg. Er
is razzia. De moffen hebben het hele dorp afgezet
en niemand mag meer weg. Zie dat je ergens weg
kruipt." "Maar buurvrouw, waar zijn uw jongens?"
"Dat weet ik echt niet. Ze hebben niets gezegd,
maar zijn wel weg." Misschien dacht ik: als ik daar
nog bij kan, doe ik dat. Later hoorde ik dat ze te
gen hun moeder niet wilden zeggen waar ze heen
gingen. Dan kon zij zich ook niet verpraten als de
Duitsers haar onder druk zouden zetten.
Razzia, wat hield dat in feite eigenlijk in? Het echte
daarvan wist niemand, maar wel dat je de kans liep
dat je weggehaald zou worden en naar Duitsland
werd vervoerd. Als je alles vooruit geweten had,
dan behoefde je hart met zo'n bericht niet stil te
blijven staan, zo gezegd.
Het leek net of je een klap op je hoofd kreeg, waar
door je niet kon denken. Buurvouw Kaandorp liep
weer hard terug en ik stond aan de grond genageld.
Ik zie haar nog bij de straat omdraaien en tegen
mij roepen: "Toe, je moet weg, hoor!". Duizenden
gedachten schoten door mij heen. Als ik nu zus of zo doe, nee dan maar zo.
Plotseling als bij een ingeving schoot het plan helder door mij heen. Als ze
mij komen ophalen, dan ga ik mee vanuit huis en gezin! Mijn vrouw kwam
en vroeg wat buurvrouw nu wel moest. In heel korte woorden heb ik haar
verteld wat er aan de hand was. Razzia.
Veel had men er al eens over gehoord en er werd ook in de illegale blaadjes
over geschreven. Maar wat het nou echt was, daar ging men aan voorbij. Net
als zo vele nog andere ergere dingen. Zolang je het niet aan den lijve on-
42
De overburen Cor,
Niek, Piet en Wim
Kaandorp poseren.
Foto genomen vanaf
het erf van de
familie Kaandorp.
Links op de foto de
woning van Freek
Kerssens.